Gante-Barca dag 15

Gisterennamiddag, na het schrijven van het vorig verslag, werd het verzamelen geblazen aan het zwembad van dit familiehotel. Verschillende mensen waren er in folkloristische klederdracht (zowel jong als oud) waarbij de jongsten de animatie voor zich namen door met die kledij het zwembad in te springen. Tot groot plezier van de omstaanders. Franky integreerde zich al meteen en zocht verbroedering (of schrijf ik verzustering?) met de folkloristen.

Ook in dit hotel moest er gewacht worden tot 20u vooraleer we aan tafel konden. Een lekker viergangenmenu werd ons geserveerd aan een razend snel tempo dat wij toch niet gewoon zijn. We eindigden met de klassieke kwis en rond 21u15 maakten we dan nog een wandeling in het dorp. We waren te laat omdat de markttentjes reeds begonnen af te sluiten en een optreden op het feeërieke pleintje net achter de rug was.  We dropen maar terug af naar ons hotel, bekeken de weersvoorspelling (met kans op regen) en vreesden dat het bergtreintje dat vlak naast het hotel passeerde onze nachtrust zou kunnen verstoren. Geen paniek, we hoorden het eerste treintje pas om 7u15. Om 8u stipt ging de accommodatie open waar we ontbeten. Anders dan we gewoon waren werd alles aan tafel geserveerd en kregen we een verzorgd ontbijt gepresenteerd.  Ondertussen klaarde het luchtruim uit en hoopten we op een droge rit.

Om 9u15 verzamelden we aan de receptie van het hotel, werd dé foto genomen en ging ik de  bestelwagen halen om de bagage in te laden en de bidons te vullen.

Vandaag werd het een rit van ca 76 km waarbij de temperatuur opklom tot zowat 31°,  het bleef droog. Het was alweer een afwisseling van klim- en daalwerk over bochtige en soms smalle wegen. Ook nu geen gebrek aan fraaie uitzichten, idyllische bergriviertjes, karaktervolle dorpjes en koeien die de aandacht trokken met hun koeienbellen. Op een bepaald moment was de straat zo smal dat zowel Erik als ik met dichtgeknepen billen onze weg voortzetten in de hoop dat er geen tegenliggers opdoemden. De berggoden waren ons zeer goed gezind en van tegenliggers was er gelukkig geen sprake. Omdat het geen al te lange rit was (waarmee ik niet gezegd heb dat deze rit te onderschatten was) was er door bompie maar één tussenstop voor het middagmaal gepland. De foeriers parkeerden net op de grens en het begin van een natuurgebied de bestelwagen op een zijweg en in afwachting dat de sportievelingen arriveerden hadden wij tafels en stoelen uitgezet, het frans brood gesneden en gesmeerd, de toespijs klaar op de tafeltjes gezet en enkel de frigobox met de frisdranken diende nog te worden geopend van zodra de renners halt hielden. Ze waren nog maar net toegekomen of een toezichthouder van dit natuurgebied meldde ons dat het verboden was om op die plaats te picknicken. Het was een zeer vriendelijke man die ons hierop wees, hij ging ons niet verbaliseren maar waarschuwde ons dat de boetes konden oplopen van € 750 tot € 3OOO. We kozen het zekere voor het onzekere, alles werd direct ingeladen en de afspraak werd 16 km opgeschoven.

Ook deze keer parkeerden we op een zijweg, zochten we de schaduw op en werd de catering voor een tweede keer geïnstalleerd in een bosrijke omgeving. Tijdens ons middagmaal was een (beginnende) muzikant(e) aan het oefenen op een instrument waarvan we niet onmiddellijk konden achterhalen waarop werd gespeeld. We waren het wel eens dat er af en toe een valse noot te horen was. Af en toe was werd dit ondersteund door wat drumgwerk. De buumratte was al zeer blij dat er niet op een Tibetaanse fluit werd gespeeld of de kans was groot dat hij weer verkocht was voor een middagsiësta. Omdat er al zoveel kilometers gefietst was tot aan de eerste halte diende er na het middagmaal (amper) een 16 km gefietst te worden. Het ging weer een (wed)strijd worden tussen de volgwagen en de cyclisten om uit te maken wie als eerste het Aparthotel Cal Marçal in Puig-Reig zou bereiken. Omdat de foeriers kozen voor een stukje autosnelweg hebben zij het duel gewonnen en hadden ze de kans om het inchecken te regelen en te informeren waar de fietsen konden overnachten. Er was een hoge luchtvochtigheidsgraad zodat de bikers bij aankomst nood hadden aan hun recovery maar ook aan een verfrissend biertje of frisdrank. De hotelkamers en ook het appartement voor 4 personen waren verzorgd en heel belangrijk: we hadden opnieuw airco, hetgeen we de vorige 2 nachten mankeerden. Een slechte nachtrust met gebrek aan slaap was hiervan het gevolg! Maar niet getreurd, we zijn op weg met mannen met karakter en een groot doorzettingsvermogen die er echt voor gaan.

Tijdens het schrijven profiteerden de collega’s ervan om een even af te koelen in het zwembad en om onder de parasol na te genieten van de dag. Eentje ontbrak omdat die ondertussen ingedommeld was. Erik nam een foto van de zwemmers en ze daagden hem uit om ook zijn zwembroek aan te trekken. Helaas bezeerde hij zich aan zijn arm toen hij struikelde hij bij het terugkeren naar onze kamer. Ik diende de eerste zorgen toe en helaas geen zwempartij voor den Erik.

Morgen staat de laatste rit op het programma, einddoel is de Ramblas in Barcelona en we duimen dat dit zonder kleerscheuren kan gebeuren zodat we van een zeer geslaagde editie mogen spreken!

“Nos vemos mañana en Barcelona”!