Gante - Barca dag 8

Gante-Barca dag 8 deel 1

Gisterenavond waren we gestationeerd in ‘Hotel Le Logis Dauphinois’ in Roussillon, een hotel dat ons deed denken aan een Quartier Oriëntal, met verschillende ‘maisons du thé’ en een speciale maar zeer vriendelijke en open Mediterrane sfeer. Deze morgen bij het ontbijt leerden we dat het hotel uitgebaat wordt door 2 broers, beide met een groot gevoel voor gastvrijheid. Ook de pizza’s bij Don Rocco zijn gisterenavond makkelijk binnengegleden, net als de afsluitende Italiaanse godendrank, een Limoncello, geoffreerd door Celine, de bazin. Een heel leuke afsluiter van de dag, het zorgt toch steeds voor een extra ‘pigment’ aan onze fietstocht richting de Catalaanse hoofdstad. Deze morgen zijn we dan na het ontbijt vertrokken richting Colombier-le-Vieux, voor een eerste stop. De rit van vandaag telde volgens de voorbereidingen van Bompie een niet te onderschatten aantal hoogtemeters, doch zou het vooral de warmte en de wind zijn die ons peloton parten zou spelen. Piet gaf aan dat hij véél liever een lange klim doet aan 7% dan kilometers te vreten opboksend tegen deze wind. Onze cyclisten werden vandaag dan ook getrakteerd op een warme, plakkerige zon, alsof de zonnegod Helios het op hen gemunt had en ons rijkelijk geselde met zijn uitslaande zonnewinden. We balanceerden de ganse dag op de grens van de departementen L’ Ardèche en  La Drôme, we mochten de Rhône verschillende keren begroeten in het landschap, waar langs de flanken de wijnranken keurig op een rij hun voedsel opzuigen uit de kalkrijke gronden en de druivenranken aan het opscheuten waren tegen slank lattenwerk om eind augustus of begin september geoogst te worden. Meester Stefaan vertelde na de rit echt genoten te hebben van het uitzicht van de rit vanop zijn fiets.

 

Gante-Barca dag 8 deel 2

De eerste tussenstop in Colombier-le-Vieux was niet zomaar een willekeurige keuze als tussenstop en bevoorrading. Een bewust gekozen halte bij de laatste rustplaats van Peter, alias ‘J’arrive’, die in het Glorieux niet alleen een erg gewaardeerde collega leraar – duizendpoot elektriciteit was, maar voor de trappers de peetvader van de bevoorrading in de fietsedities naar Rome en Lourdes. Ganda – Roma, exact 10 jaar geleden, was de eerste fietsexpeditie van onze trappers voor het Breënsfonds, waarbij Peter en Claudine, ‘La mamma’, de volgwagen gedaan hebben voor de volle 16 dagen. Onze Chief heeft aan het graf van Peter, die ons verlaten heeft na een slepende ziekte in 2021, in zijn eigen ingetogen doch steeds inspirerende stijl, met een lach en een traan, een eresaluut gebracht aan Peter, in het bijzijn van Claudine, in het bijzijn van een aantal Ganda-Romatrappers. Een beklijvend moment, warm in onze harten, kippevel op onze armen, Claudine vertaalde het als , ‘ca me chauffe’. Op het kruis van Peter staat gegrift, ‘Amor Tantum Manet’,’rimane solo l’amore’, ‘seul l’amour reste’, ‘alleen de Liefde blijft’ en daarmee hebben we de talen van elke onderneming waarin Peter en Claudine zich geëngageerd hebben, zeg maar in ingegraven hebben, gehoord. Adieu ‘J’arrive’, waar we elkaar ook nog mogen ontmoeten, meerijden naar Barcelona doe je elke dag, met ‘Jo(e))n velo, alzo had je van alle kampioenen de goei kwaliteiten en jo(e)n velo zat vol mè specialiteiten, ge dèe hunderd ter ure nuchter of zat, natuurlijk berg af en de wind van achter’n (in ’t gat).(Willem Vermandere).

 

Gante-Barca dag 8 deel 3

Na het moment voor Peter en Claudine was het even de knop omdraaien richting de volgende heuvels en het vervolg van de etappe van de dag, in de broeierige hitte. Twas puffen en bij elke pedaalslag warmde het water in de bidons razendsnel op. De zweetdruppels kookten op hun hoofd en in hun nek. Bij de lunch ’ s middags hadden Els en ik onze tafel voor ons Laatste Avondmaal geplaatst aan de oevers van de Rhône, aan de pelgrimspaden van de ViaRhôna, die fietsers kunnen volgen van in Genève tot aan de Middellandse zee. Een prachtige plek om afscheid te nemen van ons deel van de foerage.

Het was een eer om onze Gante-Barcatrappers, deze krachtpatsers, Herculessen van het eerste uur, mannen zonder vrees, te mogen begeleiden gedurende de afgelopen 8 dagen, om ze te mogen volgen, foerageren, bevoorraden, voorzien van voldoende gekoelde dranken, om ze moed in te spreken, te soigneren, te masseren en te entertainen, om ze te mogen beluisteren, om ze telkens op te wachten en hun verhalen te schrijven in onze recente herinneringen.

We hebben bij ons cyclisten meer dan 1000 km (meer dan 620 miles) in het wiel gezeten of voor hen uitgereden, van de ene ‘ville Fleuri’ naar de andere, door verschillende ‘villages de caractère’, de koelte opgezocht door onze camionette te sturen door meerdere Parc National de forêts en dat zonder een woord van discussie in onze toch kleine cabine van de wagen.

Beste lezers en volgers, ook voor mij als ‘blogger’ geen afscheid, maar Adieu, on se verra en bij het uitdoven van deze laatste lijnen, is Els beneden, a l’apero, Erik en Dirk aan het bijpraten, want de beide gerenommeerde mathematici van het Glorieux-instituut nemen vanaf morgenochtend de fakkel van Els en ik over.

Adiós