Gante-Barca kapittel

Gisteren werden ‘Las Ramblas’ in Barcelona gezegend door de intrede van ons Gante – Barcapeloton. Sinds gisteren is voor de Barcelonezen hun stad niet enkel meer La ciudad de Gaudí of La ciudad de Messi, maar nu ook La ciudad de Gante – Barca ciclistas.  
Woorden van lof, ontroering, vertedering, trots, verwondering zijn allen op hun plaats, FELICITACIONES COMPANEROS.  
We zouden in het jaar 2020 dé camino ondernemen per fiets , voor de geografische of religieuze leken, de pelgrimsroute of de St-Jacobsroute naar Santiago de Compostella. Opnieuw ten voordele van ons eigen Breënsfonds, om onze jongeren die het moeilijk hebben gelijke kansen te geven om te studeren, een vak te leren of de fundamenten te leggen in de lagere school voor wat heet, ‘later, als je groot bent’. 
De voorposten, verkenners en postduiven waren reeds naar de Galisische hoofdstad gestuurd om op de Plaza del Obradoiro, waar de majestueuze Cathedraal van Compostella staat te pronken, de lokale gemeenschap voor te bereiden op de komst van ons peloton. Doch werden de plannen doorkruist door een aanvankelijk raadselachtige sluipmoordenaar.  In de 17de eeuw was het mantra in Europa “cito, longe en tarde”, vertrek snel, ga ver weg en kom pas na lange tijd terug, in de maanden volgend op 13 maart 2020 waren de woorden “quarantaine, geen lichamelijk contact en blijf in je bubbel of in je kot”. Een goede lezer of wie deze vreselijke tijd ondertussen gewist heeft uit zijn memorie, heeft begrepen dat een onderneming naar Noord-Spanje niet meer aan de orde was. Onzen Chief kreeg het woord Compostella zelfs niet meer ingevuld in welk woordspelletje dan ook, er mocht zelfs bij het ‘wheel of Fortune’ een full option vélo van afhangen, ‘nie mee hém’ of zoals hij zei, ‘nie mee m’neige’.  
Gezien de landsgrenzen maar bij mate opnieuw opengesteld werden in de jaren volgend op de uitbraak van de pandemie, en onze trappers hun benen bleven smachten naar fysieke inspanningen, kwam er in het jaar 2022 een waardig alternatief, waarbij Bompie zijn grenzeloze creativiteit nog eens losgelaten had op Route You en een nieuwe volwaardige Ronde van Vlaanderen uitgetekend had. Een wonderbaarlijke tocht in onze eigen contreien langs de grenzen van ons Vlaamstalig Graafschap, waar elke verdere vergelijking ook ophoudt. Een grenstocht waarbij bewust en onbewust het idee levendig gehouden werd om de wereld nog eens te gaan veroveren met een buis tussen de benen.

Een grasduinen in de archieven van de Ganda – Romatrappers bracht aan het licht dat deze plannen om nog eens een tocht te ondernemen over meerdere Europese landsgrenzen heen, geen bijwerkingen waren van  Pfizer, Moderna of AstraZeneca, alleen stonden de pijlen van onze windhanen nog niet bij alle deelnemers gelijkgericht.   
We hebben in de eerste aantekeningen van de post-corona Staten-Generaal van de Ganda – Romatrappers verwijzingen gevonden naar een nieuwe expeditie richting het Pausdom (Roma, 10 jaar na de oprichting, als een soort van renaissancebeweging), maar eveneens verwijzingen naar een aantal dissidente denkers die meer heil zagen in een onderneming naar de stadsstaat Berlijn of een omzwerving rond de Europese grenzen van het Koninkrijk der Nederlanden of een kruistocht naar de Catalaanse hoofdstad Barcelona. In de notulen van de 7de dag van de zomermaand werd unaniem besloten om de stalen rossen te prepareren richting ‘Las Ramblas’ aan de Plaça de Catalunya, als een verdoken vergelding aan de mislopen pelgrimage naar Santiago de Compostella. Op de laatste Staten-Generaal op de 16de dag van de 9de maand van het jaar 2022 werden de notulen voor Gante – Barca opgesteld en werd de volgende tourtocht van de Ganda – Romatrappers in een definitieve vorm gegoten. 
Het vertrek van de nieuwe onderneming werd vastgepind op zondag 16 juli 2023, met de bedoeling om op maandag 31 juli aan te komen aan de Oostkust van het Spaanse schiereiland.

Voor de deelnemende trappers wachtte de komende winter en lente een heuse voorbereiding op kilometervretende asfaltwegen, op de kronkelende paden van de Vlaamse klassiekers, op de heuvels in de Westhoek of Les Côtes dans Les Ardennes de La Wallonie. Voor de begeleiding werd in laatste instantie voor sommigen ook beroep gedaan op Back-up, waar Bert Vervaet hen als all-rounder onder zijn ijzeren maar fluwelen trainingsmethoden onder de arm genomen had, onder zijn motto, ‘alles en iedereen is trainbaar’, met de dichterlijke vrijheid van ons, ‘op tijd begonnen is half gewonnen’.  
In de loop van het voorjaar kreeg het peloton ook nog versterking van Kasper, een injectie van jong geweld vanuit het 6de leerjaar en van Erik, die mee de equipe van sportdirecteurs-masseurs-bevoorraders zou versterken. Aangevuld met anciens Dirk, Pascal, Dirk aka Adir, Piet, Nimme, Stefaan, Els, Kazze en Ivan was de ploeg klaar voor een tocht van 1808km, 1123,5 miles. 
De maanden toelevend naar het vertrek waren intens, niet alleen in trainingsvolume maar ook om de expeditie minutieus voor te bereiden. Chief ontwierp  de ritten, de roadbooks en de profielen van de ritten, een titanenwerk om niks aan het toeval over te laten. Nimme dook in zijn hoofdkwartier in Zaffelare soms uren onder voor de coördinatie van het project en Piet regelde in Overslag de productie van de nodige hectoliters gerstenat van het Barcabier. Zo deed ieder zijn duit in het zakje om het geheel tot een succes te brengen.

Midden de 180ste editie van de Gentse Feesten vertrokken onze ‘ciclistas’ richting Barcelona vanop het Spaansekasteelplein. De Verhalen van de dag werden uitgebreid gevolgd via de ingeschakelde sociale media en de wijdverspreide manuscripten, foto’s en filmpjes. De vertellingen schetsten uitgebreid de dagelijkse heldendaden van onze fietsende kameraden, zodanig beschreven dat het zweet bijna letterlijk fysiek waarneembaar was bij elke lezer. Tegelijk was het bijzonder om zien hoe de gesmeden banden van het broederschap elk etmaal sterker werden, het plezier bleef druipen van de gezichten telkens onze vrienden opdoken bij één van de vele bevoorradingen. De solidariteit binnen ons gezelschap stond in elkeen zijn hart gegrift. De ont-moeting met Peter in Colombier-Le-Vieux zorgde op de middenste dag van onze tocht voor een extra stimulans, mocht deze al nodig geweest zijn, niettemin zorgde het bezoek aan het graf van Peter voor het sluiten van een symbolische cirkel, deze van de Ganda – Romatrappers en de Gante – Barcatrappers.  
Ons peloton trotseerde zonder moeite de stijgende temperaturen en de hitte-uitstotende zuidenwinden die ons tegemoet kwamen na de eerste week. De oplopende hoogtemeters werden stelselmatig en in ritme afgewerkt, en force of op souplesse. De bevoorradingen samengesteld uit een diversiteit aan koolhydraten, vitamines en proteïnen kleurden ‘De Tafel’ steeds met een uitnodigend kleurenpalet waar onze krachtpatsers gretig gebruik van maakten. De kilojoules zullen geen spectaculaire invloed hebben op de pijl van de balans eens terug op het thuisfront. En zo schoven de dagen voort, recht evenredig met het afnemen van het aantal af te leggen kilometers. De liederen van de bladeren van de bomen op ‘Las Ramblas’ was als een fata morgana al hoorbaar tijdens de stille nachten, elke dag klonken de muzikale noten van het bruisende leven op de wandelavenue scherper en duidelijker.

Gisteren op de laatste dag van juli, de dato 31 juli 2023, in de loop van de namiddag, reden ‘El Siete’, Las ramblas op. De aandacht van de vele locals en toeristen was voor even niet gericht op de tekenaars, dansers, fakirs of één van de levende standbeelden, maar op een voortschrijdend peloton, uitgedost in hun traditionele Gante – Barcatenue. Het eindpunt van een wonderbaarlijke tocht was de zuil van Colombus. Er zjjn verschillende interpretaties en verhalen naar waar Colombus wijst met zijn 10 centimeter lange wijsvinger, welnu, het mysterie lijkt voorgoed opgelost, Columbus wijst niet naar Amerika of Genua, maar simpelweg naar Gante, de stad waaruit de langverwachten kwamen. 
Nogmaals, FELICITACIONES COMPANEROS.  
Bedankt aan de Wachters op het thuisfront, voor de ‘support’, de ‘interesse’, ‘het mogen’ en het ‘mogelijk maken’ 
Bedankt vanuit het Breënsfonds voor deze voltreffer 
En pour la petite histoire: Kasper, “The Kiss”, reed vandaag de laatste rit met een zeer pijnlijke heup, een bezeerde rug en wat beschadigde ribben, maar zoals elke ‘flandrien’ gaf hij niet toe, verwelkomde hij de pijn, en werd zijn allereerste tourtocht zijn ongewilde doop als volwaardige vélocoureur, ééntje om aan de kinderen te vertellen bij het slapengaan: “weet je, toen papa op zijn stalen ros, ver van huis, vol gevaren, …. 
Hier eindigt even ons verhaal …. tot … wie weet tot in een volgende kroniek van een (nieuw) aangekondigde tocht….