Mijn eerst Davitamon

In het Hemelvaartweekend ga ik voor het goede doel meerijden aan de "1000 km voor Kom op tegen Kanker". Mijn rit van 125 km, van Dilbeek naar Mechelen, via de onderkant van Brussel, is vrij heuvelachtig. Ik had al veel gehoord van de Davitamon en wist dat dit in aanloop naar mijn doel een zeer goede voorbereiding was.

Zelf zag ik het wel zitten om de 100 km te rijden, maar mijn fietsgenoot heeft de laatste tijd wat gezondheidsklachten en wilde zich niet verder wagen dan de 80km. Zijn vrees bleek gegrond, want al in de eerste 20 km had hij het knap lastig. Hij was blij om al na 23 km een bevoorrading te hebben. Veel snelle suikers en we waren terug vertrokken. Ikzelf wilde mijn wagentje aan een groepje vastklikken, maar voor hem was het iets te snel. We bleven dus alleen, waarbij ik het "kopwerk" opknapte met mijn neus in de wind. Maar ook dat is trainen en intussen hielp ik mijn maat. En hij kwam er inderdaad wat door.

Met de juiste peptalk en psychologische praat over de hellingen die moesten komen, klom ik iedere keer vrij vlot naar boven en wachtte hem daar op. De Kanarieberg, die ik ken als trainingsparcours voor mijn mountainbikeseizoen, had ik nog nooit met de koersfiets opgereden. Ik verteerde naar mijn gevoel alles zeer goed en voelde dat mijn plan voor de 100 km zeker zou zijn geslaagd. De Delfdries nam ik zelfs op de grote plaat. Voor velen misschien een evidentie, voor deze wat minder ervaren renner een prestatie.

De streek rond Edelaere is mij genoeg bekend, maar de Kapelleberg zo oprijden was een aangename verrassing. Aangenaam vooral ook omdat deze laatste "berg" mij ook niet kon kraken. Vandaar was het nog 30km tot Nazareth, mijn compagnon verzwakte niet meer en we konden ons wagentje aanhaken aan een groepje van 4 man.

Zo raakten we aan een mooi tempo terug aan de aankomst en konden we als echte wieler"toeristen" genieten van een biertje en een braadworstje. Genieten was het zeker, want dit is een vlekkeloze organisatie van begin tot eind! Hier kom ik volgend jaar zeker terug, dacht ik, tot ik plots het bord zag "Tot in 2017". Tja, zelfs dat wist ik niet over de Davitamon, ze doen het maar om de twee jaar.