Gante-Barça dag 12

Gelieve in het vorig verslag (bij deel 4) Carcassonne te lezen als een historische VESTINGSTAD (sorry voor de typefout). Deze keer hadden we meer geluk en konden we de hotelaccommodaties gebruiken voor het invriezen van de koelelementen en het bewaren van het beleg. Het werd vandaag dus iets makkelijker om de dranken en het voedsel koel te houden hetgeen beslist nodig was gezien de temperatuur klom tot een pak boven de 30° maar gelukkig veel minder wind. Of onze wielerfananten ook het hoofd koel hielden zal misschien verder uit dit relaas blijken. Gisterenavond aan tafel werden de afspraken gemaakt voor deze morgen: iets langer slapen en wat later ontbijten. Toch even onze grote appreciatie uitspreken naar Stefaan die er elke avond opnieuw in slaagt om de sfeer erin te houden met zijn dagelijkse avondquiz. Het is voor ons allemaal ontspannend en bovendien leerzaam (vooral op sportief vlak)., dankjewel meester! Na het ontbijt werden de fietsen op punt gezet om dan naar het centrum van Carcassonne te fietsen en even de historische binnenstad te bewonderen. De foeriers zijn dan ondertussen het oude historische gedeelte van Carcassonne gaan bezoeken, beslist indrukwekkend. Geen tijd om een geleide wandeling te boeken dus beperkten wij ons tot een blitsbezoek om op tijd terug te zijn om de renners uit te zwaaien, uiteraard niet zonder eerst een foto aan de ingang van het Kyriad hotel te hebben genomen.

Bompie heeft gisteravond de etappe een beetje aangepast (lees verlengd) zodat de sportievelingen ook een indruk van de vestingstad konden opdoen. Zij hebben weliswaar een ommetje gereden rond de oude stad want wandelen naast de fiets en met hun klikschoenen door dit gebied stappen zou niet evident geweest zijn. Ze waren ook onder de indruk van dit werelderfgoed. Ondertussen vereffenden de volgers de hotelrekening en werden de inkopen gedaan voor deze middag om dan koers te zetten naar het oorlogsmonument van de 1^ste wereldoorlog op het kleine dorpspleintje van Roquetaillade-et-Conihac. Waar we eerst grotere wegen konden nemen werden de straten alsmaar smaller en steiler. Het was uitkijken geblazen en hopen dat er niet te veel tegenliggers ons moesten kruisen. De huizen hebben al een  Spaanse stijl te zien aan de dakpannen en de vorm van de gebouwen. Het landschap werd ook weer wat groener in vergelijking met gisteren en we zien de Pyreneeën dichter op ons afkomen. Toch even adembenemend als we eraan denken dat de renners daarover zullen moeten klimmen en afdalen in de volgende ritten. De renners genoten ook van verschillende mooie watervalletjes, het laveren tussen de wijnvelden, … De locatie van het middagmaal was uiteraard weer goed uitgekiend door bompie. Bij aankomst van de fietsers werden onmiddellijk gekoelde dranken genuttigd vooraleer ze de iets tussen de kiezen staken. We zaten onder de moerbeibomen in de schaduw, alleen een beetje jammer dat ze in de omgeving juist met grondwerken bezig waren hetgeen gepaard ging met wat lawaai.

Terwijl Erik en ik de afwas deden en alle materiaal terug in de bestelwagen deponeerden werd het laatste stuk van de rit (62 km en 800 hoogtemeters) aangevat maar onder de voorwaarde dat bij de eerste bomen of struiken halt zou gehouden worden voor een sanitaire stop. De bidons werden gevuld met water en heel wat ijsblokjes. Ondertussen was de temperatuur nog steeds aan het stijgen en in dit ritgedeelte werd op de fiets zelfs op een bepaald moment 44° getoond.

De foeriers hadden echt geen tijd om te treuzelen want zij  zetten koers naar hotel La Chaumière in Quillan en hadden nog maar juist de kamernummers gekregen en geïnformeerd waar de fietsen konden gestald worden of de fietshelden stonden al aan de voordeur van het hotel. De bestelwagen stond vlakbij op een parking want we konden de garage niet binnen rijden omwille van de hoogte van de camionette.

Ondertussen zijn wij al zeer goed vertrouwd met de geplogenheden van de renners: eerst stoom afblazen en de recoverydrinks nuttigen gevolgd door een verfrissende consumptie in het hotel.

Zeer gastvrije mensen in het hotel die er geen probleem van maken om de koelelementen in te vriezen en onze tas met etenswaren en drankjes in de ijskast te bewaren.

Terwijl dit verslag wordt geschreven nemen de renners een douche en komen zij eventjes tot rust na deze kortere rit maar op sommige momenten een rit met hevige beklimmingen, ook kuitenbijters genoemd. Zij kunnen zich ondertussen ook mentaal voorbereiden op de eerste Pyreneeënrit die zal eindigen net over de grens met Spanje. Trouwens vanuit het hotel is er zicht op de bergmassief.

 

Donc, demain nous monterons et tomberons (we zullen morgen stijgen en dalen)

“Nos vemos mañana”!