Spie Belgium Classic 18/06/2016 Oudenaarde

Voor de tweede maal aan de start van deze mooie tocht dwars door de Vlaamse Ardennen. Zomerweer moest je vandaag niet verwachten, veeleer een druilerige regendag en op het einde mocht je zich alvast vergapen met de regen die met bakken uit de lucht kwam. Na een vlotte inschrijving was het richting Zingem fietsen langs de Schelde. Via Meiligem en Munkzwalm was na 20 kilometer al een bevoorrading voorzien! De eerste van drie deze dag en dit voor een tocht van 120 kilometer. En zoals gebruikelijk kon men zich laven aan allerlei soorten gebak en sportvoeding, eigenlijk te veel om op te noemen. Vanaf Munkzwalm begon dan ook het serieuze werk, of met andere woorden de ene helling na de andere volgden elkaar op. 1200 hoogteverschil moest er vandaag overwonnen worden. Meestal onbekende maar daarom niet minder zware hellingen in en rond de Molenberg. De Molenberg is wel een geval apart met zijn steile kasseiweg. Na Mater en Horebeke kwamen wij aan te Etikhove en daar bevond zich de tweede bevoorrading. De vele deelnemers schrokken zich een hoedje van de alweer uitgebreide ravitaillering. Een hongerklop zal je bij deze tocht zeker niet krijgen en dit voor nog geen 5 euro. En nog was het niet gedaan want er was nog een derde op het parcours. En van parcours gesproken, de eerste 60 kilometer waren al niet gemakkelijk, maar nu zou het nog moeilijker worden. De Onderbossenare, een helling in Schorisse en dan de Kanarieberg. Halverwege deze helling kwamen er zware wolken opzetten en de regen bleef dan ook niet uit. Was het nu maar een plensbuitje, nee integendeel de regen viel met bakken uit de hemel. Een plaatsje zoeken voor te schuilen was er niet bij en onder de bomen blijven staan was ook al geen optie. Plastic jasje aangedaan en verder gereden door de gietende regen. Gelukkig was ik niet alleen, vele anderen die moesten ook het weer trotseren en ook nog de vele hellingen die nog bedwongen moesten worden. De wegen waren veranderd in bijna kleine rivieren, het water kwam letterlijk van overal en daardoor fietsen was hoegenaamd geen pretje! En dan wachtte nog de zwaarste helling van de dag, die leuke Paterberg met zijn gladde kasseien. Ondertussen was het gestopt met stortregenen, maar het water stond wel in mijn schoenen. Met een bang hart deze beklimming begonnen en voor wat ik vreesde kwam dan ook uit. Na iedere duw op de pedalen schoof mijn achterwiel telkenmale door. Boven aan de top stond er een fotograaf kiekjes te nemen van al de deelnemers. Om het kort te maken, met veel moeite ben ik tot boven gefietst. Na 100 kilometer voel je dit toch aan uw benen. Gelukkig beneden wachtte ons al de laatste bevoorrading. Op deze stop terug keuze genoeg en met veel sportvoeding en gellekes. Vanaf nu was het overwegend vlak enkel nog de Rotelenberg moesten wij nog over. Normaal zou ik in Oudenaarde naar huis fietsen, maar ik was evenwel verplicht om nog een gratis geschenk af te halen. Een mooie tocht de 120 kilometer, een pracht van een organisatie en een mooie foto er gratis bovenop, wie doet beter?