Gante-Barca dag 14

Gante-Barca dag 14, deel 1

Is er in het verslag van gisteren niet een klein beetje andere stijl naar het einde toe vastgesteld geworden?

We mochten pas om 2Ou30 aan tafel gaan, eigen aan de Spanjaarden? De snelheid waarmee het eten werd opgediend en afgeruimd lag bijzonder hoog, zoiets had nog niemand meegemaakt. Erik was zelfs nog bezig aan zijn voorgerecht als het hoofdgerecht van de anderen reeds werd opgediend. Van zodra mes en vork werden neergelegd werd onmiddellijk afgeruimd. In een recordtempo hebben we dus het avondmaal genuttigd Deze morgen was de veegmachine om 6u reeds aan het rondrijden om de weg proper te maken. Mogen we dan toch concluderen dat Spanjaarden vroege vogels zijn, over de middag hun siësta houden en dan in de latere namiddag opnieuw het werk aanvatten? Vanuit ons raam hadden we een mooi zicht op de Pyreneeën waarbij de bovenste toppen schitterden in de zon. De luchtballonnen voeren reeds vroeg over het gebergte. Een beetje om jaloers van te worden want dit moet voor de ballonvaarders unieke zichten opleveren.

Na de toch wel vrij zware bergrit van gisteren werd vandaag gekozen voor een kortere rit. Let wel, het klimmen en dalen ontbraken er niet aan met hellingen van 10% tot 11%. De solidariteit werd gerespecteerd en de groep bleef samen. Gisteren slaagde Kasper erin om zijn koersschoen kapot te trappen. Geen nood, met zo’n team van mechaniciens werd dit euvel snel verholpen met duck tape.

Gante-Barca dag 14, deel 2

Vandaag was er maar 1 tussenstop na circa 26 km. Het werd een ernstige uitdaging voor de volgers om daar op tijd te geraken want we planden om boodschappen in te slaan voor 2 dagen daar we niet weten of de grootwarenhuizen op zondag open zijn. Bovendien dienden we nog even naar het hotel terug te keren (we waren gelukkig maar 3 km verwijderd) omdat we de koelelementen vergeten waren. Geen nood, terwijl Erik die haalde kon ik ondertussen de dieseltank vullen.

Voor de allereerste keer volgden de foeriers hetzelfde traject van de Gante-Barça trappers zodat we op de rustplaats dezelfde indrukken konden delen over de mooie zichten die we gezien hadden. Snelheid dienden we te beperken en in sommige gevallen zelfs verplicht tot 20 km/u. Best te respecteren want de vluchtheuvels lieten geen grotere snelheid toe als we de inhoud van de bestelwagen niet ondersteboven wilden keren.

Punt van afspraak was Roc Blanc, vlak aan een skipiste op een hoogte van 1775m, met een adembenemend panoramisch uitzicht op de bergen. De foeriers waren verrast als ze daar bij aankomst geen renners zagen. Vreemd want niettegenstaande we hun parcours volgden waren we ze niet voorbij gereden want de snoodaards hadden ondertussen een terrasje gedaan om een kop koffie te drinken. De chauffeur en de co-piloot waren zo gefocust op de weg en zij zaten op een lager gelegen verdoken terrasje, vandaar….

Gante-Barca dag 14, deel 3

Bewust duurde de middagpauze iets langer en er werd zelfs door de afdeling mechanica een muizenslaapje gedaan. De avonturiers zetten hun weg verder, de volgers deden de afwas en ruimden op om daarna opnieuw dezelfde weg van de renners te nemen. Er werd geklommen tot een hoogte van ca 1812m om daarna te afdaling in te zetten tot aan het hotel Catalunya Park in Ribes de Freser. We wisten bij voorbaat dat we deze race met de renners niet konden winnen. Meerdere keren dienden we te stoppen, soms moest er zelfs een beetje achteruit gereden worden als er een tegenligger kwam om te kunnen passeren. Toch een aangename rit met veel bochtenwerk en door kleinere dorpjes. En zoals verwacht zaten de cyclisten reeds op het terras van het hotel te genieten van een dorstlesser. Voor de volgers werd het een hele uitdaging om een parkeerplaats te vinden. Er werden een paar rondjes gereden in de straten rond het hotel, helaas zonder resultaat. Dan werd er maar vlak aan het hotel gestationeerd om de bagage uit te laden om daarna naar een parking vlakbij te rijden. Dikke pech, geen plaats….. dus zat er niets anders op dan een half uurtje te wachten tot er een voertuig wegreed. De fietsers konden ondertussen reeds inchecken en op hun kamer een frisse douche nemen. De verslaggever zette zich op het terras voor de verslaggeving met zicht op het zwembad maar daar geen sportievelingen te bespeuren. Ik vermoed dat ze op hun kamer aan het kijken waren naar de Classica San Sebastian. Omdat we vrij vroeg in het hotel waren konden we het koerseinde meevolgen en zien hoe Remco Evenepoel zijn zege van vorig jaar heeft kunnen herhalen in zijn regenboogshirt.

“Nos vemos mañana”!