Dag 22 : Laboreiro - Santiago 73km Totaal : 2162km

Totaal : 2162km
Aangekomen in Santiago ! Vandaag staat er niets in mijn dagboekje, geen anekdotes, ik heb niet veel gezien vandaag. Of toch zeker niet de tijd genomen dingen op te schrijven.

Drie weken, wat is het snel gegaan, en toch ook niet. Van al wat er hier nu gebeurt, ga ik niet al te veel op mijn blog zetten. Ge moet het maar vragen aan Sint-Jacob.

Deze morgen om 6u opgestaan. Als een puber die naar zijn eerste mondeling examen gaat… Ik kruip in mijn kakelvers koersbroekske en truike, dat ik mee had als reserve maar nooit heb gebruikt. Ik wrijf mij in met zonnecrème. Geen stinkend speirzalfje vandaag, maar extra deo en eau de toilette. Ik sta klaar, klaar voor de laatste rechte lijn.

Kwart voor zeven, terwijl ik mijn zakken aan mijn fiets hang passeert de krantenboer, hij broebelt iets in perfect Spaans en gooit een dikke gazet in een plastic zakje ongeveer tien centimeter naast mijn hoofd. Had het erop geweest, ik had ze rap van buiten geleerd en ze hem voorgelezen. In perfect Spaans.

Ik ontbijt in Melide en vraag naar gewoonte ook een stempel. Ik had niet gezien dat dit een jeugdhuis was. Op de 60ste plaats van 63, tussen de afbeeldingen van pelgrims, stadhuizen, oude gebouwen, ruines, casa rurals, hostals en albergues, staat nu ook een stempel van Charlie Chaplin met Einsteinkapsel.

Ik vlieg vooruit, voel mij moe, ben blij dat het gedaan is, maar man, wat is dit snel gegaan… 2160km, onvoorstelbaar. Wat heb ik allemaal gezien ? Gelukkig heb ik elke dag vanalles genoteerd. Mijn blog, Mijn SOS Sint-Jacob : “ En Bernardke, wat hebben we vandaag allemaal gezien ? Ik zal alles eens lezen als ik thuiskom.

Ik vraag mij af hoe ik mij zal voelen wanneer ik daar aankom in Santiago. Ik kijk constant of ik de kathedraal nog niet zie… Ik moet geduld hebben tot op 2km. Dan pas verschijnen de torens.

Ik ben er ! ik heb mijn eindbestemming bereikt! Yeah !
Maar het doet mij niets, ik zie een kathedraal, ja, ze is groot, ja. Maar verder ? Ik wil maar één ding. Er zo rap mogelijk zijn om Katrien en Audric in mijn armen te nemen.

Ik rij Santiago binnen, nog een laatste zeer steil stuk van 500m. Ik roep luid. Hier ga ik niet meer van mijn fiets !! KOMAAN ! Ik ben boven.

Nu op zoek naar die kathedraal. Je ziet ze niet want er staat zoveel rond gebouwd. Ik kom aan, zoek Katrien en Audric. Anticlimax. Ze zijn er niet, er zijn vier (hoofd)ingangen… Ik ga naar de ander kant.

Daar staan ze. We vallen in elkaars armen.
We zijn dolgelukkig.
Audric slaapt, ik kus hem wakker.
Hij kijkt, draait bijna beschaamd zijn hoofdje weg.

En slaapdronken lacht hij…

Parcours deel1 : http://catenacycling.com/nl/ride-the-world/detail/12512-dag-22-laboreiro-santiago-deel1
Parcours deel2 : http://catenacycling.com/nl/ride-the-world/detail/12513-dag-22-laboreiro-santiago-deel2