Gante - Barca dag 5

Gante – Barca dag 5 deel 1

Deze morgen hebben we toch met enige spijt afscheid genomen van het hotel van Isabelle. Een karaktervol hotel van een authentieke dame, Isabelle, die met een fluwelen hand haar restaurant – hotel runt. Alle kamers hadden een naam, de binnenplaats waar we het diner genomen hebben, deed ons denken aan een gezellige binnenplaats, een atrium van een Romeinse villa, verborgen schatten die je nog soms kan vinden als je je laat verdwalen in wat oudere Italiaanse steden. Het verhaal van de rit van vandaag is het verhaal dat je kan vergelijken met wat ze een overgangsetappe noemen in de Tour de France, la grande boucle, meer daarover in het verslag. Geen speciale vermeldingen van bijzondere hellingen, ook geen bijzondere bezienswaardigheden vandaag, dan ‘just another day’ on our bycicle? Zeker, als je de afdalingen kan doen op de tonen van Queen, te zien in één van de filmpjes van deze voormiddag. Het is na bijna één derde van de weg tijd om even een allereerste evaluatie te maken. We maken graag even van de luwe dag gebruik om een beeld te scheppen hoe een dag eruit ziet. Als fourageteam, sportdirecteurs, masseurs en eerstelijnspsychologen leer je immers al snel de grote en kleine wensen kennen van jouw team. Steevast als eersten aan de weegschaal van het ontbijt verschijnen Ivan, Pascal en Bompie Dirk. Ze zijn de testers van het eerste uur, schatten het ontbijt in, waarna de anderen afgedaald komen uit hun kamers om ook hun deel van de broodnodige koolhydraten en proteïnen binnen te nemen. Na het ontbijt zijn er de dagelijkse rituelen voor het vertrek. Onze atleten komen druppelsgewijs naar beneden, leveren de bagage in voor ‘embarquement’ en gaan dan richting de fiets.

Stefaan, Dirk, Ivan begroeten steevast op een liefdevolle manier hun stalen ros, omdat ze mogelijk geloven in het meedragen van bepaalde vormen van Karma of geloven in enige witte magie. Meester Stefaan gaat hierin van alle renners het verste van allemaal, hij gelooft ook dat zijn ‘green machine’ ook antwoordt als hij iets fluistert. Van alle renners is Nimme ook de man met van buitenaf bekeken de minste zorgen, zeg wel, van buitenaf bekeken. Maar hij gaat zich elke morgen na het ontbijt ook nog eens ‘zetten’, om overdag niet het risico te moeten nemen om opspringende mieren te voelen ter hoogte van zijn sluitspier. Zoals eerder geschreven laat Pascal zich het makkelijkste kennen, hij heeft een minutieus plan om de Ramblas op te rijden en laat dan ook niks aan het toeval over voor vertrek. Het vullen van zijn bidons, tien elf keer met de armen voelen naar de achterzakken van zijn koerstrui om er zich van te gewissen dat er geen proviand verloren is gegaan, je zou bijna gaan denken dat hij de enigste is die een warming-up doet. Ivan daarentegen is eerder van het nerveuze type renner, popelend om te vertrekken, om van in het begin de kar te trekken. Hij brengt ons bij een nummer van Boudewijn de Groot mochten we geen officieel startshot geven. Onze Chief, headquarters van het rijdend peloton, controleert zijn batterijen, zijn devices en zet na het vullen van zijn bidons met veel accuraatheid zijn draadloze open-ear-sporthoofdtelefoon-met-bone-conduction ter hoogte van zijn musculi temporopareitalis, simpel gezegd, zijn oortjes op de zijkant van zijn hoofd zodat hij kan bellen en spreken zonder het geluid van de omgeving.

Piet is als The Terminator de man van de nonsense, materiaal klaarmaken, fiets nemen, fietskledij goed steken, niet teveel poespas, soms wat nonchalant in het vergeten van zaken, maar toch de man die met een zeer vlotte tred van in het begin van de dag de wegen gaat bedwingen. Hij is van het principe dat de wegen zich moeten aanpassen aan hem en niet omgekeerd. Zoals we al vertelden zijn de vibes tussen Meester Stefaan en zijn ‘green machine’ voelbaar van zodra ze in een bepaalde straal van aanwezigheid en zichtbaarheid aan elkaar geconnecteerd worden, als een vorm interpersoonlijke bleutooth tussen mens en machine. Ook Stefaan popelt elke dag om te vertrekken. Tot slot is er nog Kasper. Als kersverse nieuweling in ons peloton neemt hij een eerder nieuwsgierige houding aan, heeft aandacht voor de entourage van de ploeg en geen zaak is teveel gevraagd om te helpen. Hij staat zeker zijn mannetje tussen de doorwinterde semi-professionals waarmee we op weg zijn, een ruwe diamant, elke dag veel bijlerend en toch al met een aangename eigen stempel. Na de traditionele fotoshoot is er aan het hotel de eerste kilometers naar de officiële start een aantal kilometers verder. Na het vertrek zijn we in de volgwagen ook verbonden aan een strak schema: we proberen enige sfeerbeelden te maken voor de 1^ste bevoorrading, dan gaan we op zoek naar enige lokale streekproducten en hebben ook geregeld een boodschappenlijstje bij van één van de renners, om de manschappen dan te voorzien van hun lunch. We gaan dan vaak op zoek naar een toffe plek, de stoeltjes worden geplaatst met onze tafel en de lunch van de dag. Na het opruimen scheren we ons naar het hotel om daar de arrangementen te doen tegen de aankomst van de fietsers, waarna het opmaken van het verslag volgt, het opruimen, douchen en gaan eten, een routine die ons al goed in de vingers zit.

Voor vandaag hebben we om te eindigen dan toch nog een petite histoire de route. Zoals u weet of niet weet, hebben we aan onze scholen een Lourdesgrot, een kopie van de grot van Lourdes Frankrijk, waar Maria verschenen zou zijn aan Bernadette Soubirous. Nu heeft onze Meester Stefaan gisteren in Arc-en-Barrois ook een verschijning gehad, weliswaar niet van Maria, maar van Nathalie. De dame was in het hotel de gastvrouw aan onze tafel, een spring-in-het-veld, direct van taal, maar enthousiast over onze onderneming die Stefaan met hart en ziel aan haar uitlegde. Een verschijning inderdaad, zoals het liedje van Gilbert Becaud zegt, ‘la place rouge était vide, devant moi marchait Nathalie, il avait un joli nom, mon guide Nathalie’, zou hij weten dat het gaat om een lied dat vooral de toenadering bezingt van Oost en West tijdens de Koude Oorlog? Dan toch maar terug naar ‘The Cross’ van Prince en de foto van onze Meester, gisteren zijn Kruis dragend in Colombey-les-deux-églises?

Zo valt er elke dag wel iets te vertellen over onze tocht. We willen van de gelegenheid gebruik maken om de woorden van onze Chief van zondagochtend op het Spaansekasteelplein even in herinnering te brengen, bedankt dat we als 9 Kuifjes deze avonturen mogen beleven, als Kuifjes van Gante naar Barca, Kuifjes in het peloton, Kuifjes en de zonnebloemen, Kuifjes op zoek naar de schatten van Champagne, De verschijning van Nathalie, Dos Preguntas por Favor en zoveel meer.

A domani