Mijn schouder.

De nacht van afgelopen woensdag op donderdag is eentje om niet snel te vergeten.

Ik werd wakker van vrselijke pijn in mijn linkerschouder.

Een beker nemen om water te drinken, was onmogelijk, of mijn arm zijwaarts optillen: onmogelijk.

Hoe ik ook lag, liep, stond, geen enkele houding bood een oplossing.

Uiteindelijk naar de Voltaren 75 mg gegrepen in combinatie met een opgewarmt pittenkussen werd langzaamaan wat beter.

Mijn plan om donderdags met de fiets naar het werk te rijden, werd dus opgeborgen.

Dan maar met de auto gaan werken (was ook niet zo evident).

Met nog wat Voltaren 75 mg in te nemen en wat Dafalgan Forte (1000 mg) ben ik dan gaan werken.

Dat gaan werken ging, mits mijn bewegingen aan te passen.

's Avonds thuis gekomen nog wat Voltaren en Dafalgan in mijn lijf proppen om toch een beetje een fatsoenlijke nacht te hebben.

's Anderendaags ging het al een flink stuk beter (mits mijn hulpmiddelen).

Vandaag ben ik dan op de Wattbike gaan fietsen.

En nu begint diezelfde schouder op de achtergrond stilaan weer te zeuren, djakkes...

Komt daar nu nog bij dat ik reeds verschillende malen naar de "grote" wc zijn gemoeten (van al die Voltaren waarschijnlijk).

Mijn rit met de club van morgen (naar Scherpenheuvel) heb ik wijselijk maar afgemeld.

Hopelijk kan ik dan vanaf volgende week de clubritten weer meefietsen.

Pff.............