Cinglé du Ventoux - 1318 - 2005

Anno januari 2005 kwam er iemand van de club met het idee van malloot te worden. Wist ik veel wat dat te betekenen had maar mijn eerste woorden waren “peace of cake”. Dan kreeg ik te horen wat het was nl. 3 keer de Mont Ventoux beklimmen “Cinglé”. Ik was al in de vogezen geweest dus dit zou geen enkel probleem zijn.
Als ik de archieven induik zie ik dat er stevig voor getraind werd. Als het weer te slecht was op de rollen, anders werd de mountainbike aangesproken. Voor de rest de koersfiets met “De ronde” als 1 van de voorbereidingen. Zo zaten we op een 350 km gemiddeld per week, dat zou voldoende moeten zijn.
Begin Mei werd er afgereisd naar Rasteau in de buurt van Vaison. Met 7 man sterk waren we om malloot te worden. De dag voordien zijn we met de mono volume naar boven gereden en er werd niet meer gesproken in de auto want stijl dat het was, de auto kreeg het bijna niet getrokken en wij moesten dat 3 keer doen. Ik dacht bij mezelf, waar ben ik in godsnaam aan begonnen.
De bewuste dag brak aan en met 2 reden we al naar de top om de auto daar te zetten zodat we ook bevoorrading hadden. Boven aangekomen waaide het heel hard en het was verdomd koud, ik denk dat het 6h30 was. We hebben ons goed dik aangekleed en zijn dan afgedaald naar Bédoin om ons te vervoegen met de rest.
De eerste klim is eigenlijk goed verlopen alleen dat we in de laatste 6 km van chalet Renard tot aan de top veel wind hadden. So far so good, klimtijd was 2h18 rond, niet slecht voor een eerste keer. De afdaling naar Malaucéne ging vlot, is een prachtige afdaling om te doen.
De tweede klim verliep niet zo goed, op de stijlere stukken een klopke gehad van de hamer maar desondanks klokte ik toch een tijd van 2h21. Ik had al lang spijt van mijn woorden “peace of cake”. Boven op de top toch efkes moeten bekomen. Tijdens de afdaling toch even opletten met de hevige rukwinden tot aan Renard, van daaruit was het slechte weg tot Sault.
De derde en laatste klim zou de gemakkelijkste moeten worden … deze is opgereden op karakter. Het karakter dat ik nog niet had is hier gekweekt want ik kon toch niet naar huis zonder mijn titel van cinglé. De wind waaide nog altijd op de top, de laatste km was moordend en de laatste druppel energie was nodig en na 2h14 bereikte ik voor de derde keer de top. Het eerste wat ik zei toen ik boven kwam, “Nooit niet meer, F*** Y**