D37, woensdag 27 mei: Matera – Alberobello – Ceglie Messapica (95 km)

Ik vrees dat dit liedje nog even zal blijven duren, dus vergeef mij het refrein:

heb je al gehoord van de zwa-vel, de zwa-vel?
heb je al gehoord van de zwa-vel-stank?

Inderdaad, zelfs na nóg een machinale wasbeurt blijven onze kleren geuren. Veel subtieler ondertussen, dat wel, maar wijzelf blijven het ruiken. De andere mensen gelukkig niet, of ze zijn beleefd genoeg om het niet te laten merken. Ook jammer dat het deze nacht geregend heeft en onze was niet droog geraakt is. Gelukkig is het weer dat wél. Het is nu zelfs een beetje aan de frisse kant, dus ik start met armstukken aan. (Interessant, Jan!)

Zoals gezegd zetten we er hier in Zuid-Italië noodgedwongen vaart achter: de treinrit van enkele honderden kilometers spaarde ons enkele dagen fietsen uit. Nu gaan we met de fiets verder, maar het wordt geen kwestie van op onze lauweren te luieren: vandaag rijden we van de sassi in Matera naar de trulli van Alberobello en verder naar Ceglie Messapica, in totaal meer dan 90 km. Avanti!

Trulli, dat zijn ronde stenen huisjes met een kegelvormig stenen dak. Ze waren oorspronkelijk bedoeld als tijdelijke opslagruimtes en schutplaatsen op het veld. Ook hier weer een beetje hetzelfde gevoel als bij de sassi: wat is er "echt", en wat is een louter commerciële reconstructie? De vele horeca en souvenirwinkeltjes doen iets te veel aan snel geldgewin denken. Maar opnieuw: best mooi om een keer te zien.

Zo mooi zelfs dat we speciaal een overnachting in een van die commerciële reconstructies geboekt hebben: Puntebianche B&B, net voor het stadje Ceglie Messapica. Een waar paradijs, ondanks de kettingrokende (maar zeer vriendelijke!) eigenaar: prachtige olijfbomen, een zwembad met natuurlijke contouren, kersenbomen met rijpe kersen, een erg speelse hond… Zo mag het wel vaker zijn. :-)

En geef toe: met alweer bijna 100 km achter de kuiten mag dat toch ook wel, nee?