Togo Jungle Challenge 2013: dinsdag 12 november en woensdag 13 november

Om alles zo vlot mogelijk te laten verlopen, worden de fietsen al een dag voor ons eigenlijke vertrek ingecheckt. Als we op dinsdagavond mijn fiets komen afgeven, staat er al een heel contingent kartonnen dozen te wachten. Niet helemaal gerust vertrouw ik mijn 29er toe aan de zorgen van het luchthavenpersoneel toe. Het is altijd afwachten hoe de fiets er aan de andere kant zal uitkomen, nietwaar?

Ik ben echter ook niet helemaal óngerust: ik geloof in onze nationale slagzin: eendracht maakt macht. Hoe meer fietsen, hoe kleiner de kans dat de mijne zal afzien. 😊 Niet wenen, trouwe tweewieler; dra zien w'elkander weer!

De heenvlucht op woensdag is op een comfortabel uur: om drie uur namiddag opstijgen zorgt ervoor dat we niet onmenselijk vroeg moeten opstaan. Onderweg is het ontspannen: het eten is lekker, het personeel vriendelijk, en het uitzicht de moeite. Hoewel, ik zou toch wel een Punica Oase in de Sahara hebben gezet. Doodse boek, daar beneden.

Het is al donker als we aankomen. Niet moeilijk, want omdat we zo dicht bij de evenaar zitten, is dat meestal rond 18:00. Het gevoel bij het uitstappen is het best te vergelijken met binnenkomen in een badkamer waar net iemand gedouchet heeft zonder dat de waterdamp wordt afgezogen. Tenminste, zo voelde het. Aaaah, de tropen!

Er volgt nog een busrit in ware konvooistijl. Het is al enkele uren na middernacht wanneer we (de een al vermoeider en verwarder dan de andere) aankomen in Apoto Bethania. Nu rest enkel nog het zoeken van een tentje en het knappen van een uiltje.

Nu is het slaaptijd; morgen volgen foto's.