Suivez  

Meanderend naar de Scheldebron, rechtdoor naar Asse, zwalpend naar huis

par Jan le mercredi 18 juillet 2018 12:34

Zeven jaar geleden ben ik al eens naar de bron van de Schelde gereden, en op de terugweg reed ik langs een lange, rechte Route Départementale. Dat zag er op de kaart wel grappig uit, en nader onderzoek leerde me dat dit het tracé van een Romeinse heirweg was. In België en Noord-Frankrijk (en elders, maar deze rit speelde zich daar af) zijn er nog veel van die heirwegen te vinden. Vaak heten ze Romeinse Kassei (bv. tussen Tongeren en Tienen) of Chaussée Brunehaut.

Ik heb de originele rit uitgebreid om terug te komen langs meer van die (overblijfselen van) Romeinse heirwegen, en het leek me wel een goede test om mijn oudemannenlijf aan te onderwerpen.

De Schelde volgen naar de bron is relatief gemakkelijk tot in het noorden van Frankrijk. Om de monotonie te doorbreken, ga ik eens langs Mont-Saint-Aubert. Dat is een dorpje en gelijknamige klim in de buurt van Doornik. Voor de rest wordt het navigeren pas moeilijker wanneer er geen jaagpad/trekweg/chemin de halage meer is, zelfs niet onverhard. Geen echt probleem met de gps, natuurlijk, en 200 km na de start, sta ik met mijn voeten in het frisse bronwater van die rivier die zo veel welvaart aan mijn thuisstad Gent heeft bijgedragen. (En naast welvaart nu dus ook welriekendheid.)

Na de herbronning is het tijd voor de Chaussée Brunehaut. Het Franse deel is een lange Route Départementale, zonder noemenswaardige bezienswaardigheden. Wel met een nooit aflatende opeenvolging van miniklimmetjes en dito afdalinkjes. Labeuren, al valt dat niet zo op door de schaal van de hoogtegrafiek. Dat er geen fietspad is, stoort niet. Het verkeer is beperkt en beschaafd genoeg.

Op voorhand had ik gevreesd dat het Belgische deel vooral langs typische steenwegen zou leiden: razend verkeer met als fietspad een moordstrookje dat door een blender is gehaald. Gelukkig blijkt dat enkel voor de laatste 25 km tot Asse te zijn. De rest is een afwisseling van rustige maar pijnlijke kasseiwegen, enkele veldwegen, en residentiële straten. Aangenaam fietsen, eigenlijk. En goed dat ik de trekfiets in plaats van de koersfiets heb genomen, want dat verlaagt de snelheid maar verhoogt het comfort.

Na Asse, het eindpunt van mijn heirweg, gaat het via gewone wegen naar de Schelde (jawel). Na een lange rit word ik altijd een beetje emotioneel als ik daar in het donker. “Bijna thuis!” Ook al is “bijna” relatief. Wanneer ik om middernacht thuiskom, staat er een verse koekjestaart op mij te wachten. Gelukkige verjaardag, ouwe knook!

(PS: Favoriete straatnaam van de rit: Voie Verte des Gueules Noires. Kleurrijke beeldtaal.)

|

Réactions

danny.vergucht (néerlandais)

De bron van de schelde heb ik bezocht tesamen met mijn zoon toen wij een fietreis maakten vanuit De Loire.

il y a 5 ans - Inapproprié

Ajoutez commentaire

Catena : the one stop cycling community

rester au courant

Partenaires…

Birzman Q-Cycling
Merida Centurion