Scan02: Geiranger – Trollstigen – Marstein (95 km)

Woensdag 14 juni 2017

Liselotte vond gisteren haar zwaarste fietsdag ooit. Goed dat we vandaag dan twéé serieuze klimmen voor de kiezen/knieën/kuiten hebben, met samen bijna 2000 hoogtemeters. Benieuwd wat het oordeel straks zal zijn.

Met een ochtendklim van 7,5 km aan 8% vliegen we er meteen goed in. Spreekwoordelijk althans, want met bagage zijn de snelheden bergop niet bepaald duizelingwekkend. De inspanningen dan weer wel, en al snel spelen we arm- en beenstukken uit.

Na die eerste klim gaan we terug naar zeeniveau (wat was dan het nut?!) om een ferry te halen. Aan de overkant wacht immers de Trollstigvegen, de weg naar de Trollstigen. Dat is een van de meest pittoreske en beroemde klimmen van Noorwegen. Wij besluipen hem vandaag langs achter. Slapende trollen wekken is immers nooit verstandig.

Onderweg genieten we alweer van de overweldigende natuurpracht en voelen we ons maar nietig. Ook vandaag wordt het weer grauwer en grimmiger naarmate we stijgen, en eens op de top van de Trollstigen zien we amper een hand voor ogen. De regenkledij komt weer uit de zak, en na enkele minuten afdalen kunnen we ons gelukkig verwarmen in het café.

Niet dat we klagen, hoor: het klaarde op na enkele kilometers, en nu prijkt de Trollstigen zeker in onze top, samen met onder andere de Col de Vergio op Corsica en de afdaling naar Cala Gonone op Sardinië. Aanrader!

We fietsen nog een hele poos verder —het licht neemt toch niet af— en belanden uiteindelijk op de camping van een sympathieke oude man die zelf ook heel wat heeft gereisd, afgaande op zijn gastenboek. Ondanks het vele licht, val ik vrij snel in slaap. Iets met “moe maar tevreden” zijn, vermoed ik.