Dag 13, woensdag 16 december 2015: Bye-bye Cambodia, Sawasdee Thailand! (Sihanoukville → bus naar Koh Kong → fietsen naar Ban Chuen)

Nieuwe dag, nieuwe moed. Het gaat al beter met Liselotte. Dan niet getalmd, en terug de fiets op! Of liever: eerst even wat verder rijden met de bus, en dán terug de fiets op. Ik zou jullie niet willen laten denken dat we niet graag úren aan een stuk op een bus zitten. :-) We rijden vandaag mee tot aan de grens met Thailand. Dan fietsen we nog een dag of twee, en daarna gaan we verder naar Bangkok, waar we de Grote Terugvlucht zullen nemen. (Geen bonuspunten voor wie kan raden met welk vervoersmiddel we het laatste stuk naar Bangkok zullen doen.)

Maar omdat we nu nog in Cambodja zijn en de buschauffeur nog even wil laten zien dat Cambodjanen graag een extra zakcent verdienen, wil hij ons extra laten betalen voor onze netjes opgevouwen fietsen, die nochtans minder plaats innemen dan sommige "gewone" stukken bagage. Hij begint bij 7 dollar per stuk, de prijs voor een ticket. Krijgen de fietsen dan een stoeltje in de bus, of wat? Soit, na een tijdje te palaveren komen we tot een veel redelijkere overeenkomst. We zijn niet zo naïef om te denken dat we niet alsnog in 't zak gezet zijn, maar deze zakkenvuller zal onze verdere reis niet vergallen. Ik laat mijn bloeddruk zakken terwijl we over een rustige weg (voorbij de splitsing van de NH4) door een mooi golvend landschap rijden.

Rond de middag komen we aan in Koh Kong, tegelijk een letter en een wereld verschil met het eiland van eergisteren. Ik verplicht mijn echtgenote om toch wat te eten, maar echtgenieten doet ze niet. Misschien houdt ze niet van de platte
humor die ik heb.

Voor we aan de grens zijn, fietsen we eerst nog een brug van ongeveer 2 km over. Gemotoriseerd verkeer moet een tol betalen, maar wij rijden eindelijk weer op eigen kracht. Een goed gevoel. Ook een voordeel dat de weg naar de lokale normen zeer goed is. Al bij al een goede manier om Cambodja mee af te sluiten.

En toch, toch is er een enorm verschil eens we de grens oversteken en terug in Thailand zijn. Prachtig wegdek, en alles merkbaar meer verzorgd. Het voelt toch een beetje als thuiskomen. Thuis is de weg wel niet zo golvend als hier, en ondanks het ongewoon zachte weer in het gindse België is het hier toch ook nog net iets zachter. Maar: wel een aangename temperatuur, en ook al opvallend minder vochtig. Heerlijk fietsen, ook al is het reliëf best vermoeiend.

Door het late fietsvertrek houden we al na 42 km halt, aan het zeer rustige strand van Ban Chuen. Een laatste duik in de zee voor de zon ondergaat, en dan is ook de voorlaatste fietsdag afgesloten. Een van de mooiere — dank u, Thailand.