Alpen 2015, dag 5: Col du Télégraphe, Col du Galibier, en de Col du Mollard (vanuit Villargondran)

Kurt, Dimitri en Céline van de onterecht slecht klinkende "B-ploeg" hebben gisteren de Télégraphe en de Galibier al gedaan. De mannetjesputters van de overdreven stoer klinkende "A-ploeg" doen dat duo vandaag aan. Kurt wist me te vertellen dat het er erg druk was door een 4x4-treffen, dus dat tempert mijn verwachtingen. Een goede zaak, zo zal blijken.

De D1006 door de Maurienne-vallei is druk, en moeilijk te vermijden. We kunnen wel een stukje overslaan door het begin van de Col d'Albanne mee te nemen, maar uiteindelijk moeten we toch langs de steenweg. Eigenlijk is dat zelfs een goede voorbereiding voor de Télégraphe, want allememaggies, wat is die druk! De 4x4's zijn nog altijd aanwezig, en enkele rotte appels lijken er zowaar plezier in te scheppen om bij het voorbijsteken wat extra gas te geven om ons in een roetwolk te laten rijden. Sympathiek.

Eens voorbij Valloire, het begin van de Galibier, wordt het gelukkig al wat rustiger. Het landschap verandert ook: steeds minder bomen, steeds meer gras en rotsen. De laatste kilometers is de lucht merkbaar ijler — of is dat maar zinsbegoocheling door nakende uitputting na 35 km van de combinatie Télégraphe-Galibier? Hoe dan ook: mooi is het hier wel. Blij dat ik mijn camera heb meegenomen.

De terugrit volgt volledig dezelfde route, waardoor het hoogteprofiel van deze uitstap er wel mooi symmetrisch uitziet. En dat, beste vrienden, is het allerbelangrijkste: niet het fietsen, niet het heerlijke afzien, niet de prachtige vergezichten, maar wel de grafiekjes en de cijfertjes op de computer achteraf.

Soms weet ik zelf niet eens of ik sarcastisch ben of niet. Ik denk dat ik beter even ga liggen rusten.