Ötztaler Radmarathon "Ich habe mein träum"

Ich habe mein Träum!!

Wat vooraf ging …

Vorig jaar was ik al gebeten door het Oetzi-virus en was ik overgelukkig dat ik geselecteerd werd om de Oetzi te mogen gaan rijden. Maar het verwachte overlijden van papa kwam plotseling dichterbij en moest ik forfait geven wegens familiale reden.

Maar een virus krijg je dus ook helemaal niet weg en begon het weer te kriebelen begin dit jaar en heb ik weer een poging gedaan om geselecteerd te worden. Ik had weer geluk want bij de eerste trekking was ik er al bij. Dadelijk werd het hotel al vast gelegd, Liebe Sonne in Sölden op 500 meter van de start. Na 5 maanden inactiviteit was de conditie dan ook slecht. De nodige klassiekers werden ingepland en alles verliep naar wens. Eerste hoogtepunt zou worden de “Gouden Flandriën” en zo geschiede. Dan verliep de weg naar de Oetzi via Omloop v/d stuwmeren, Sean Kelly, Fleche de l’Est om er maar enkele te noemen. Het gevoel dat ik aan deze laatste klassieker over hield was slecht en dit net een week voor Mein Traum. Met vele twijfels vertrok ik naar Oostenrijk …

Op 25/08 vertrok ik naar Sölden, na een vlekkeloze nachtrit heb ik mij ingecheckt samen met mijn vrouw. Het hotel (All inclusive) krijgt van mijn een dikke 10. Het weer was schitterend en dit was al zo 2 weken (40°c). In de namiddag lui geweest en de buurt wat verkend, was veel te moe van de reis en dus niet meer gefietst.

Zaterdag 27/08 was een slechte dag, de hele dag regen en bij momenten stortregen tot hagelbuien die de bergtoppen in een mum van tijd omtoverden in een sneeuwlandschap. Daar ging mijn geplande training om de beentjes eens te testen. Dan maar naar de freizeit arena gegaan om mijn startnummer te gaan afhalen, nu ik dit allemaal in handen heb begint het verschrikkelijk te kriebelen maar besef ook dat dit allemaal niks waard is als je de finish niet haalt. De rest van de dag hebben we van de faciliteiten in het hotel genoten, zwembad, sauna & bubbelbad.

28/08, Mein Traum begint om 4h30 wanneer ik opsta. Na mijn ontbijt maak ik mij rustig klaar en controleer mijn fiets nog een laatste keer, alles ok. Mijn kledij bestond uit armstukken, beenstukken, windtex en winterhandschoenen, voor deze laatste moet ik Jan – Mr. No Chain heel erg bedanken want hij heeft me die tip gegeven. Toen ik naar de start reed besefte ik waarom, mijn auto was dicht gevroren. Normaal zou ik bij de laatste groep starten maar omdat ik vroeg was stond ik een 400 meter na de eersten en het was ijskoud.

Na het startshot mijn vrouwtje nog een kusje gegeven enne tot straks … de eerste 32 km zijn in dalende lijn maar ook ijskoud. Dan kunnen we aan de Kühtai (17,3 km) beginnen. Deze klim valt zeer goed mee en na 1h34 bereik ik de top, prachtige afdaling met snelheden tussen de 80 à 90 km/h, hier heb ik echt van genoten.

Dan krijgen we de Brenner voorgeschoteld, (38,2 km) op aanraden van Jan ben ik dadelijk op zoek gegaan naar een groepje want de wind zit hier in het nadeel. Deze klim lag mij niet zo goed en na 1h36 bereik ik de Brenner, na alweer een prachtige afdaling bereik ik de bevoorradingspost. Over de bevoorradingen kan ik niet klagen, alles was aanwezig.

Op naar de Jaufenpass (21,6 km), aan het begin van de klim alles moeten uitspelen want de hitte was niet te houden. Is een regelmatige klim en de uitzichten fenomenaal, mijn dag kon al niet meer stuk. Na een korte bevoorrading 1 km voor de top bereik ik de top na 1h53. Deze afdaling vind ik de mooiste en meest technische, rond 14h bereik ik st. Leonhard en ben ik nog steeds vlot binnen tijd.

Het eerste gedeelte van de Timmelsjoch (31,4 km) tot aan de bevoorrading in Schönau heb ik superbenen en voel de trappers niet. Maar de laatste 10 km krijg ik serieus ne klop van de hamer en is het afzien tot op het bot. Alles doet op dit moment pijn maar mijn gedachten dwalen af naar mijn overleden vader die nog meer heeft afgezien met al de chemo-kuren. Tranen rollen over mijn wangen, dit is voor pa en bereik het begin van de tunnel. Het zit erop en iedereen wenst iedereen proficiat en om 18h bereik ik de top na een klim van 3h22.

Na een korte afdaling gaat het nog 1,5 km bergop, verdomme wat doet dit pijn. Daarna is het genieten tot in Sölden maar vooral de laatste km, iedereen wuift naar je en steken de duim omhoog of geven applaus. Gewoon om kippenvel te krijgen, mijn vrouwtje is dolgelukkig als ze me ziet. “Nu heb ik mijn droom”.

Dit was een prachtervaring in een PRACHTIG decor en een top organisatie – Proficiat.

Bij deze wil ik nog een paar mensen bedanken.

Mijn vrouwtje omdat ze mij steunt en altijd mee gaat waar ik ook ga.
Ook een special thx aan Jan – Mr. No Chain voor de gouden raad die hij mij gaf.

(Polar S720i)
Gemiddelde hartslag: 145 Hoogste hartslag 171
Verbruik: 6845 Kcal
Temp. Min./gem./max.: 3°C / 16°C / 34°C
Gem./ Max. snelheid: 20,9 km/h / 92,7 km/h
Totale afstand: 231,1 km
Hoogteverschil: 5230 meter
Totale fietstijd: 11h01