BRM 400: Gent – Leie – Kortrijk – Waasten/Warneton – Adinkerke – Oostende – Brugge – Breskens – Graauw – Temse – Dendermonde – Schelde – Gent

Mijn derde BRM. Officieel was de start om 04:00 in Oostende, maar omdat dat praktisch niet haalbaar was (zo vroeg zijn er nog geen treinen van Gent naar de kust) had ik de organisator gevraagd of ik ook in Gent mocht starten. De tocht door West-, Zeeuws- en Oost-Vlaanderen kwam immers zo goed als voorbij mijn deur. Vertrokken om iets na half zeven –vroeg, maar niet zo crimineel vroeg als de officiële start– en net voor middernacht terug thuis. (Oef: klokslag twaalf verandert mijn fiets weer in een pompoen.)

Bon: het eerste stuk ging via het mij zeer bekende Schipdonkkanaal (de Leie) tot aan de Franse grens. Mijn eerste controle was in Landegem, waar een bakker gelukkig open was op deze feestdag. Toen ik weer vertrok, zag ik in de verte een koersfietser die een aardig tempo leek te hebben. Het duurde tot in Deinze (8 km verder) eer ik bij hem was, en daarna hebben we nog zo'n vijfendertig km samen gereden. Hij snapte het niet toen ik antwoordde op zijn vraag waar ik naartoe ging. "Hier de Leie volgen, tot aan de Franse grens. En daarna Adinkerke, Oostende, Breskens, Doel, Dendermonde, en terug naar Gent." -"Hoe, vandaag?! Hoeveel kilometer hebt ge dan?" -"400." -"Voor wat zijt gij aan het trainen?" Geen idee.

Toen ik bij mijn eerste pauze op "Lap" drukte, zei de gps (mijn oude Garmin Edge 705) dat zijn geheugen vol zat. Shit ende kak! Dat belooft niet veel goeds. Snel wat oude ritten gewist, en daarna kwam de foutmelding niet meer voor. Hout vasthouden. (SPOILER: later zal blijken dat het hier al de mist in ging en de hele geschiedenis van de rit heeft verneukt.)

De gunstige rugwind/zijdelings rugwind van het eerste stuk bleef grotendeels bewaard op weg naar de kust, en om 11:30 was ik in Adinkerke waar een serieuze file stond van dagjestoeristen voor Plopsaqua en "'t Zeetje". Ge moet het maar willen, zo uren in de auto zitten.

Na Adinkerke draaide de route naar het noordoosten, en toen begon het. Af en toe boden de duinen nog wat beschutting, maar na Oostende was het constant harken tegen de wind in. Dat ging zo door langs de vaart naar Brugge en naar Breskens, helemaal tot het aan het Verdronken Land van Saeftinghe: 150 kilometer als eenzame fietser, krom gebogen tegen de wind. (Niet helemaal waar: voor Brugge mocht ik 6 km lang in het wiel van een sterke rijder op een fixie. Dank u, anonieme weldoener.)

Eens terug naar het zuiden gedraaid, ging het weer vlot en was ik blij als een kind. Dat past bij mijn mentale leeftijd. Ik zette er vaart achter om niet te veel uren in het donker te moeten rijden, wetende dat de onverlichte Schelde er nog aan kwam. Temse centrum en het stuk langs de oude Schelde waren mij onbekend, en zeer mooi. Daarna was het een slecht fietspad door de industrie en langs een steenweg tot Dendermonde, wat wel voor een domper zorgde. Na een diëtologisch onverantwoorde stop in Dendermonde (een cola en een Schweppes, wat het dagtotaal op 60 cl cola, 66 cl ice tea, 33 cl Schweppes en 1 milkshake bracht) ging het langs de vertrouwde Schelde weer naar huis.

Terug thuis hing ik voor alle zekerheid eerst de gps aan de externe voeding alvorens de rit af te sluiten, zodat hij niet zou uitvallen tijdens het opslaan. Vergeefse moeite, want het bestand was toch al corrupt. Ik heb er nog 230 km van kunnen redden, en de rest moeten aanvullen. De gemiddelde snelheid klopt wel, maar het begin en einde van de grafieken zijn ongeldig.

(De intelligente lezer heeft natuurlijk door dat ik de ganse dag op mijn luie krent in de zetel heb gehangen en gauw iets op de computer heb getekend.)

* * *

Een onvolledig overzicht van de liedjes die ik in mijn hoofd had tijdens het fietsen:

"Bobby Vinton - blue on blue" — omdat ik mijn fietstenue zag (zwart met blauwe bollen), en ik eventjes met een van de meest verschrikkelijke nummers aller tijden in mijn hoofd zat ("Eiffel 65 - blue (da ba dee)") en snel een ander nummer nodig had. Destijds leren kennen via "Röyksopp - so easy".

"Michael Delpech - pour un flirt" — tja. De route flirtte op dat moment met de grens met Frankrijk en ik vroeg me af: tiens, hoe zou "flirten" in het Frans zijn? En lap, de pijnlijk foute oorwurm was daar voor het komende halfuur.

"Belle and Sebastian - i love my car" — "Allez, ken ik echt geen fietsspecifieke liedjes?" Dus ik dacht aan "Queen - bicycle race", maar dat vind ik niet goed. Belle and Sebastian wel, maar dit nummer is natuurlijk niet echt toepasselijk. Misschien toch eens voor een rijbewijs gaan.

"People's Choice - do it any way you wanna" — omdat ik me afvroeg op welke fiets ik nu het liefste zat. De laatste maanden zit ik namelijk wel heel veel op mijn trekfiets, en nog maar enkele keren op de mountainbike, en zelfs maar één keer op mijn koersfiets. Maar ik besefte dat het niet echt uitmaakte: fietsen is fietsen. Fijn nummer om mee in uw hoofd te zitten, ook.

"Arctic Monkeys - do i wanna know?" — Ik weet niet wat de precieze aanleiding was, maar het is en blijft een topnummer. Ideaal ritme om in de duisternis langs de Schelde te fietsen.

"UNKLE feat. Thom Yorke - rabbit in your headlights" — Er liep nogal wat donsstaartig knaaggedierte rond, en die hoofdlamp zorgt natuurlijk voor een gerichte lichtbundel. Veel mogen roepen en bellen. (Met mijn fietsbel, bedoel ik, niet met de Konijnofoon.)

"Sly and the Family Stone - family affair": omdat ze gisteren in Brussel vroegen wie onze nieuwe truitjes ontworpen had. Complimenten voor Johan, de creatieveling van ons team. En omdat hij mijn kleine neefje blijft, klonk deze klassieker in mijn hoofd. Op een bepaald moment had ik zelfs even het refreinte luidop gezongen. Toch een voordeel dat ik de tocht op mijn eentje reed. :-)