Johan Museeuw Classic Oudenaarde 01/05/2017
Vandaag is het niet ver om de start te nemen in Oudenaarde. Amper 2 kilometer en wij kunnen terug beginnen aan de volgende fietstocht. De voorgaande jaren ging deze tocht door onder de naam Superklassieker, maar sinds dit jaar wordt er niet meer gereden naar de piste in Roubaix. De kasseien zijn verdwenen maar de hellingen natuurlijk niet. Gekozen voor een tocht van 150 km en het beloofde een tamelijk zwaar ritje te worden. Bij de inschrijving kreeg je voor onderweg een mueslireep en twee gelletjes en tenslotte nog een stuk peperkoek. Alvast een goede bevoorrading voor de rest van de dag en wij waren klaar om de eerste helling van deze fietstocht te bedwingen die luisterde naar de naam Achterberg of Vlaamse Ardennen dreef. Een heel steil stuk de eerste 200 meter en daarna een zeer lange uitloper. De volgende in het rijtje de alom bekende Wolvenberg na km 9. Tissenhove volgde en nog een andere helling in Mater, dan naar Horebeke via de Pottenberg. Na 24 km was het de beurt aan de Berendries. Niet alleen de hellingen maakten het moeilijk maar de krachtige wind was ook niet te verwaarlozen. Via de Biesstraat en de beklimming van de Valkenberg reden wij nu verder naar D ’Hoppe waar zich de eerste bevoorrading bevond. Sportdrank en energierepen zoveel je wou. Daar was ook de splitsing van de 150 km. 37 km in mijn benen die vandaag niet zo goed aanvoelden. Op nu naar Geraardsbergen en de Muur. Het viel mij op dat er maar weinig de 150 km reden aangezien het voor mij terug een soloritje werd. Na 50 km konden wij via de steile Abdijstraat aan de Muur beginnen. Daarna het klassieke patroon van de oude Ronde Van Vlaanderen volgen en dit was dan de onvermijdelijke Bosberg.58 km achter de rug en vanaf nu was de wind volledig in het nadeel en aangezien ik geheel alleen was zou het geen lachertje worden naar de volgende bevoorrading! Moerbeke was het laatste stukje Oost-Vlaanderen om nadien terug Wallonië door te fietsen. Op en af en hier en daar nog een kasseiweg en de wind die volledig tegen zat. Na 83 km was het rondje voorbij van de 150 km en kwamen wij terug aan dezelfde bevoorrading. Ja ik had er dorst van gekregen, zo was het tijd voor mijn bidon te vullen en een banaan te verwerken want er volgden nog veel moeilijke hellingen. De volgende 20 km gingen moeizaam vooruit, ja het beste was precies verdwenen, niet de hellingen maar het labeur tegen de wind begon toch door te wegen. In Frasnes-les-Buissenal was het keerpunt om tegen de wind in te rijden maar dan kregen wij meteen de heel zware Bourliguet voor de wielen geschoven. Smerig ding na iets meer dan 100 km! Iets voorbij de top kregen wij als beloning een gelletje. Zij hadden er al meer dan 1000 uitgedeeld. Dit gelletje was zeker nodig want het moeilijke parcours stopte nog niet, integendeel. De Kanarieberg boven fietsen ging nog tamelijk vlot na 115 km. De hoeveelste helling dat dit was weet ik niet meer omdat ik de tel was kwijtgeraakt. Ondertussen was mijn bidon zou goed als leeg maar geen nood want de volgende bevoorrading kwam in zicht te Nukerke aan de mooie visvijvers. Mooi was het daar inderdaad maar de bevoorrading een stuk minder. Enkel nog bananen te verkrijgen maar geen drank! Niets geen druppel en zo moest ik nog verder met een beetje sportdrank in mijn bidon. Dit is volgens mijn mening toch een grote tekortkoming. Geen gezeur maar verder fietsen dorst of geen, op naar de volgende helling of de Fonteineweg, geen dooddoener maar na een zo’n zware tocht begon dit al door te wegen. Naar Ronse met zijn Kruisberg, gelukkig niet op de kasseien wel op asfalt naar boven. De laatste helling voor mij vandaag was de Hotond. En dan had je de keuze met nog drie hellingen, De Knokteberg, De Oude Kwaremont en de Paterberg. Ofwel koos je voor de light-versie rechtsaf naar Kluisbergen en zo naar Oudenaarde. Voor mij was de keuze snel gemaakt, de light-versie bleek voor mij het verstandigste. Bovendien de kilometers klopten ook al niet, want ik had er reeds 130 km achter de rug en ik was bijlange nog niet aan de aankomst. Het zou een beetje van het goede teveel zijn geweest. Via Berchem en Kerhove kwam Oudenaarde in zicht en ik zou liegen om te zeggen dat ik niet blij was. Het was een zware toch met 1470 meter hoogteverschil en de krachtige wind en in totaal 148 km in de benen was het voor vandaag meer dan genoeg. Alleen die bevoorradingen zouden toch beter mogen zijn, een beetje drank op het laatste is wel mooi meegenomen.
Add comment