Alpen 2016 : rit 4

Rit 4

Vandaag staat om te beginnen klim nr.6 van het brevet op het programma. Wat ik daarna doe staat nog niet echt vast. Het gaat via de D900 naar Jausiers en La Condamine-Châtelard. Daar draai ik links op naar het skistation van Sainte Anne op 1830 meter. Geen lange klim, maar met 9% gemiddeld best wel pittig. Vooral tussen km 2 en 5 is het duwen en stijgen de percentages tot 12%. En toch voelt hij niet echt moeilijk aan. Het zonnetje is, zoals de hele week al van de partij, maar geeft in tegenstellinng tot de voorgaande dagen een behaaglijke warmte. De top wordt vrij snel bereikt en zo kan ik mijn zesde stempel binnenhalen. Vanaf het skistation kan je eventueel verder naar de 2650 m hoge col de Parpaillon, maar dat gebeurt best met een mountainbike. Eenmaal terug beneden kom ik in de verleiding om, ondanks het verbod voor fietsers, toch de 2000 m hoge col de Larche te beklimmen. Deze is aan het begin van de klim over een paar honderd meter door de prefectuur verboden wegens het gevaar van vallende stenen, maar ik heb me laten vertellen dat een aantal leden van de plaatselijk gendarmerie ook wielertoeristen zijn en de col zelf ook oprijden. Het toeval wil dat ik na het voorbijrijden van de verbodsplaat, een patrouille van de politie tegenkom. Ongewild gaat de hartslag toch omhoog, en dat heeft niets met het stijgingspercentage te maken. Maar, ze vervolgen gewoon hun weg zonder aan mij aandacht te schenken. Oef… De klim op zich, die in deze streek Frankrijk met Italië verbindt is echt een makkie. Met zijn 16.5 km aan 4.5% gemiddeld kan je hem wel bij de “lopers” klasseren. In Meyronnes besluit ik even aan de kant te gaan voor een ravitaillering, kwestie van even te genieten van de omgeving en de behaaglijke warmte terwijl ik een kleinigheid eet en drink. Na de korte stop spring weer in het zadel voor nog eens 11 kilometer tot de top. Het dorpje Larche is niet meer dan een paar huizen, 2 hotels en een kerk. Bij het uitrijden van het dorp vind je het “Auberge du Lauzanier”. Ondanks de weekdag is het vrij rustig op de baan, waarschijnlijk omdat het morgen de quatorze juillet is. Maar goed ook, want ik zag op andere dagen toch nogal wat zwaar vervoer onderweg naar en van Italië. Na iets meer dan een uur kom ik aan op de top. Veel is er niet te zien: Kale bergen, een grote parking, een restaurant en een gesloten souvenirwinkeltje. Af en toe hoor je wel het schrille gefluit van marmotten. Ik ben hier dan ook gauw uitgekeken en vat al vlug de afdaling aan. Een heerlijke bijtrapafdaling: lange, kaarsrechte stukken die op een paar plaatsen worden onderbroken door een haarspeldbocht. Ik ben dan ook in no time beneden, waar op de splitsing naar de col de Vars opnieuw een politiepatrouille controles uitvoert. Ze zien mij wel aankomen maar laten mij verder ongemoeid. Ik ben echter iets te vroeg terug aan het hotel en besluit de klim naar het skistation van Super Sauze ook nog “even” te doen. Valt dat “even” tegen zeg. Is het werkelijk zo steil? Of komt het door de derde klim van de dag? Of als gevolg van de opeenvolgende ritten en beklimmingen? Ik kom met moeite vooruit, maar…. moeilijk gaat ook. Vooral tussen km 3 en 5 wordt het echt lastig. Gemiddeld iets meer dan 9% maar met stukjes bij van 11 en 12. In La Sauze wordt het met +- 6% iets makkelijker, maar km 7 en 9 zij dan weer moeilijker. De laatste 1500 meter vlakt weer wat uit en uiteindelijk bereik ik de top. Gezien het nu toch iets later is dan voorzien besluit ik dan om onmiddellijk terug te draaien, en het afdalen gaat dan ook razendsnel. Beneden hoef ik maar de weg over te steken en het dagelijkse klimmetje van 400 meter weer op te rijden. Meteen wordt ik er weer op gewezen hoe een klimpercentage van 12% aanvoelt. Al bij al was het toch weer een mooie rit : 98 kilometer in 5 hr 32’ rijtijd en 2335 hoogtemeters. Morgen rustdag.