Folgen  

Ind01: Toet-toet, boing-boing, fietsen in Kochi / Kochi en fietsen, wat een geluid!

von Jan den Sonntag 24 Dezember 2017 17:38

Vrijdag 22 december 2017: Cochin Airport — Ernakulam (Kochi), 37 km

Een korte inleiding: we zijn naar de Indische deelstaat Kerala gekomen om Liselottes zus te bezoeken. Die zit hier op stage voor haar banaba Internationale Samenwerking. Of liever: zat, want ze is (meer dan) voortijdig teruggekeerd. Alleen jammer dat onze tickets en visums al betaald waren. Niet dat we niet graag reizen, maar India stond niet in onze nochtans behoorlijk uitgebreide verlanglijst. Maar we zijn er nu, en we maken er het beste van.

En eerlijk? Dat blijkt op dag 1 al niet zo moeilijk. We zijn gisteren pas om 3 uur 's nachts geland, en na een korte nacht assembleer ik onze fietsen die zonder noemenswaardige problemen twee vluchten overleefd hebben. (Net als wij, alleen hebben zij minder jetlag.) Op het middaguur vertrekken we, direct de hitte en de drukte in. (Dat helpt uit eigen ervaring tegen de jetlag.)

Er zijn hier best veel auto's, maar gelukkig ook best veel wegen. Op de kaart zag ik een interessant stukje: een zo goed als rechte lijn van de luchthaven (en ons hotel) naar Kochi, waar we gaan inschepen voor een tocht over het meer, met overnachting. Die rechte lijn, voor de geïnteresseerden, heet de Pipeline Road, naar de enorme waterleidingen erlangs. De weg is recht, maar niet vlak. Niet alleen qua reliëf, maar ook qua wegdek. Niet erg, want in vergelijking met de National Highway die we enkele keren kruisen, is deze weg relatief rustig. (Zonder relativeringsvermogen redt ge het hier niet.)

De heksenketel van Kochi doorkruisen, gaat ons prima af. Het is een cliché, maar eigenlijk is de leidraad: go with the flow. Het gemotoriseerde verkeer schiet er amper op, en het verschijnt ook nooit onaangekondigd. Volgens mij doen claxonslagers hier gouden zaken. Thuis zou ik er horendol van worden, maar hier lukt het aardig. Het lijkt ook te maken te hebben met de (ongeschreven?) regel dat iedereen vooral verantwoordelijk is voor wat er vóór hem gebeurt: als je iemand vanachter aanrijdt, is dat jouw schande. Niemand kijkt achterom alvorens uit te wijken. Af en toe wordt er een richtingaanwijzer gebruikt, en nog af-en-toeër is dat zelfs naar de juiste kant. Relativeringsvermogen, had ik dat al aanbevolen?

Het slechte nieuws van de dag (en nu verwacht iedereen waarschijnlijk een rampbericht over een aanrijding — niet dus): ik had mijn huiswerk niet goed gedaan. Er zijn helemaal geen woonboten die hier vertrekken en helemaal gaan naar waar dat ik wil dat ze gaan. Zo flauw! Het is ondertussen al te laat om daar met de fiets naartoe te gaan, want dat zou fietsen na zonsondergang betekenen. En dát lijkt me nu net iets te veel het noodlot tarten. Dan maken we er maar een gelukslot van: een fancy hotel, mét zwembad en ontbijtbuffet, maar zónder bankroet achteraf. India, 't is zo slecht nog niet.

|

Fügen Sie Ihre Kommentare hinzu

Catena : die One-Stop-Cycling-Community

auf dem neuesten Stand bleiben

partner…

Birzman Q-Cycling
Merida Centurion