Dag 2: Alveringen-Oudenaarde

Laat ons wel wezen: vandaag begon het echte werk. De tocht startte doorheen hopvelden, een of andere Westvleterenabdij en een aantal oorlogsmonumenten. Bij een stop in Poperinge brachtten we een hulde aan onze oorlogshelden en stonden we klaar voor een eerste klim op de Scherpenberg. Klein (St-Bernardus)bier voor deze trappers, maar daarna begon het echte werk: de Kemmelberg. Net voor aanvang namen echter een wijze beslissing: de 60+’ers eerst.. Daarom deden we graag een STAPJE opzij voor dit tweetal en lieten we hen in één ruk naar boven klimmen. Petje af!

In Mesen, de plek waar Duitsers en Britten op Kerstavond een vriendschappelijke voetbalwedstrijd uitvochten, wachtte coach Ivan ons op voor een verdiende ravitaillering. Daarna bepaalde Yves het tempo: pittig, met als resultaat een tot dan toe geslaagd gevecht met de grijze wolkenmassa die we te slim af waren. Het prachtige Heuvelland bracht ons al gauw naar Marke, waar Ivan en Fré de eerste regendruppels voor ons opvingen voor een royaal middagmaal.

Daarna gingen de hemelsluizen dan toch open voor een half uur Flandrienweer. Net voor de twee Rondeklassiekers besliste Jo voor een tactische lekke bandwissel. De Oude Kwaremont en de Paterberg werden op die manier vlot beklommen. De arrivé aan het Centrum van de Ronde Van Vlaanderen werd op die manier alleen maar heroïscher. En dan moest het terras aan Hotel Leopold nog volgen.

Eindigen doen we met een quote van onze Buumratte: ‘Asfalteert die kasseien, dan kunnen we Parijs-Roubaix fietsen gelijke normale mensen!’

Morgen rit drie. Laat die mattentaarten maar komen!