Ronde van Vlaanderen - Een specialeke

Waarom?

Wel, dit zou mijn eerste deelname op 5 worden van de volledige Ronde waar ik niet solo ging rijden.'Mijn' Ronde werd voor dit jaar omgedoopt tot 'Onze' Ronde.

Even terug in de tijd. Ongeveer 3/4 van een jaar geleden had een vriend, Kris, het plan opgevat om zijn eerste Ronde te rijden, en wel meteen de volledige. De vraag kwam dan niet onverwacht of we deze samen gingen doen daar hij wist dat ik zowiezo ging deelnemen.

Bij hem was het in het kader van meer beweging en een doel hebben. Wel, dit was een doel om u tegen te zeggen.

 

Een paar weken voor de Ronde hadden we nog steeds geen meter samen gereden, en de plannen om dit te doen vielen telkens in het water. We zullen dan wel zien zeker.

Al kroop de twijfel bij hem er stilletjes in... kwestie van of ik wel bij hem moest blijven, of het wel ging lukken...etc...

Een extra motivatie om zeker in het begin rustig aan te doen voor mij was de prijsvraag van "Franke" op onze Faceboekpagina om een van onze wielertenues te winnen. Het enige wat de paginabezoeker moest doen was mijn tijd op de kasseien van de Oude Kwaremont raden tijdens de Ronde voor Wielertoeristen. Met een tijd van 6:44 vorig jaar mocht ik zeker niet onderdoen.

 

De dag voor de Ronde stond alles klaar zoals de jaren voordien. Fiets voorzien van nieuw rubber, roadbook weer op de bovenbuis met alle details, zomertenue met extra's klaar en spagetti klaar in de microgolf om om 4u30 te worden opgewarmd.

 

02/04/2016 De hoogdag is daar.

 

Vroeg opstaan om op tijd aan het Jan Breydel-stadion aan te komen en ons daar samen klaarstomen. De korte rit naar de start op de markt in Brugge was koud. Ik had de korte broek aan maar wel de benen ingesmeerd. Maar toch...

Gelukkig beloofden ze 16 graden vandaag... dus dat kwam wel goed. Wist ik toen veel dat het kwik die dag niet hoger ging geraken dan 10 graden.

Na de startceremonie (lees: "startshot met vuur en vlam") begonnen we aan onze 230km richting de meet in Oudenaarde. Het was even zoeken naar een goed groepje maar eens het stadcentrum uit te zijn gereden, zaten we toch uit de wind, die toch wel aanwezig was, en reden we een strak tempo richting eerste stop in Roeselare.

Het tempo lag rond de 30km/u en Kris kreeg het soms lastig na de bochten en als er gaten vielen. Ik nam het dan ook op mij om hem zo veel mogelijk uit de wind te zetten en de gaten toe te rijden.

De stop in Roeselare na 42km was meer dan welkom.

 

Na ons te hebben bevoorraad hadden we het plan opgevat om ons zeker nu nog niet te overdoen en een tragere groep te zoeken. Ongeveer 10km na de stop zaten we in een zetel. Hiervoor hadden we eerst een snellere groep laten rijden. En net op het moment dat je met twee denkt van "lap, alleen tegen de wind", hoor je achter je rug gekeuvel en geschakel. Even omkijkend zagen we dat we kop aan het trekken waren voor een groep van een man of 30.

Dat was natuurlijk ook niet de bedoeling in deze fase van de rit. Verder dan maar binnenin de groep...

 

Op ongeveer 73km rijden we net buiten Kanegem de Neringenstraat op. Een lange, oplopende kasseistrook die niet op het roadbook staat, waarschijnlijk omdat iedereen op de naastliggende strook asfalt blijft. Ik meld even aan Kris dat ik de beentjes wil testen en begeef mij na 50m op de kasseien. Grote plaat vooraan en stoempen maar.

De beentjes zijn super, het gevoel op de fiets zalig, maar ik merk wel dat ik mijn bidons veel moet 'terugduwen' in de houders.

Eens boven, net voor Aarsele, hou ik in en laat een paar groepjes passeren met het gedacht om Kris te laten terugkeren. Groepje per groepje passeert en ik besluit te stoppen in Dentergem. Opnieuw laat ik veel groepen passeren maar geen Kris te bespeuren. Heb ik hem over het hoofd gezien misschien?

Ik beslis van terug alle groepjes in te halen die me net zijn gepasseerd en rij zo aan 40km/u van groep naar groep met de okkasionele chasse pattat tegen de wind op de steenweg na Dentergem.

In Olsene kom ik aan bevoorrading 2, maar nog een Kris te zien. Ik zie wel 3 gemiste oproepen op mijn telefoon. Ik bel meteen.

Blijkbaar is hij aan het einde van de Neringenstraat geduwd en over de kop gegaan met zijn hoofd tegen een hek en brokken aan de fiets, en stond hij nu bij een fietsenmaker. We besluiten dat ik doorrij tot in Velzeke op de derde bevoorrading en dat hij met de camionette naar ginder gaat en daar inpikt.

 

Of je het een geluk kan noemen of niet, op BV2 in Olsene kom ik de mannen van de Palingrijders tegen. Joris, Igor, Philip,... en ik besluit van met hen mee te rijden tot BV3. Het tempo ligt iets hoger en in Kruishoutem word ik opgehouden en wacht me een inhaalmanouvre van een kilometer of 5 aan +45km/u (cartouche 2 reeds verschoten?).

 

Samen rijden we richting eerste echte opstakel...De kasseien van de Lange Ast straat waar we net voor de kasseien op een fietspad geleid worden??? Geen kasseien dus.

We rijden verder en passeren aan een serieus tempo langs het water in Oudenaarde.

De speeltuin die 'de vlaamse ardennen' heet kondigt zich aan met de eerste kuitenbijter van de dag, de Wolvenberg. Ik kom samen met het groepje boven en na tussenstop rijden we over de Ruiterstraatse kasseien. Opnieuw moet ik hier telkens mijn bidons in het oog houden en goedsteken en kan ik niet volluit dokkeren.

 

Na de Ruiterstraat volgt Kerkgate en Mater, en op de oplopende Kasseistrook kan ik lang aanklampen en zelfs de kop nemen.

Op de Jagerij zit ik achteraan het groepje als plots mijn bidon uiteindelijk toch eens uit de houder valt en ben ik genoodzaakt voet aan grond te zetten. Het groepje palingrijders ben ik kwijt.

Ik hou een paar kilometers de teller onder de 28km/u en rij zo verder richting Molenberg. Deze verteer ik goed en boven rij ik de Palingrijders weer voorbij die een zoveelste plaspauze inlasten onder het motto "eens je moet gaan, blijf je gaan..."

Ik beslis om door te rijden richting de Paddestraat met het gedacht dat ze mij toch wel gingen inhalen en dat Kris me daar ging staan opwachten, en ik toch niet verder met hen ging rijden vanaf daar.

 

Na de Paddestraat, waarop ik vol probeer door te gaan kom ik in Velzeke waar er echter geen kris te bespeuren is. Na enkele belletjes zonder antwoord beslis ik verder te rijden. Ik hoor het wel in Oudenaarde op BV4.

Wat nu komt is de heilige viervuldigheid. "Haaghoek+Leberg", Berendries, Valkenberg en Eikenberg, alvorens weer in Oudenaarde BV4 te benuttigen. Waar ik hier vorig jaar een dipje kreeg op de Valkenberg, gaat het op de hellingen goed. De beentjes draaien goed rond en ik moet nergens in het rood. De data achteraf op Strava spreekt dan ook in mijn voordeel met op elke helling een betere tijd dan vorig jaar (en dit over de volledige lijn van de rit).

 

Wat wel opviel was de hoeveelheid auto's op deze hellingen. Vooral op de Leberg wordt ik gehinderd door een voorbijduwende bestelwagen. Met menig geroep van mede-fietsers tot gevolg.

 

Zonder problemen bereiken we BV4 in Oudenaarde.

Een snel belletje leert me dat Kris in Olsene toch is doorgereden en net boven is aan de Leberg. Met zere ribben en stram lijf van de valpartij zal dit toch een huzarenstuk worden denk ik bij mezelf. Ik duim ervoor!!

 

Ik doe me te goed aan zoute stokjes, fruit en wafeltjes en trek me weer op gang richting de "Bult van Melden".

We zitten met een groot groepje op de oude trambaan en dan weet je al hoe laat het is. Veel kans dat we te voet staan op de Koppenberg. En... jawel. Ik hou even in aan de voet, maar kom te snel terug op de achterliggers van een groepje en twee man voor mij zetten voet aan grond.Spijtig, maar collegiaal stap ik af en ga rechts van de kasseihelling te voet naar boven, diegene die nog trappen ruid aanmoedigend.

Spijtig, maar dat nemen we er graag bij. We kunnen deze kuitenbijter in rustigere omstandigheden nog bedwingen.

 

Verder gaat het over Mariaborrestraat naar de Steenbeekdries en de Taaienberg. Alles wordt aan deftig maar voorzichtig tempo afgewerkt met het oog op wat nog komen gaat.

Door de drinkbussen iets in te drukken heb ik ook geen last meer van wegspringende Bidons. Al iets minder om op te letten bij het fietsen.

De Kaperij, waar ik vorig jaar na de kasseien mijn tweede dip kreeg, deel ik beter in en kom in een groepje boven. Wel had ik hier de dames van RedBull verwacht en had ik even gedacht van de drinkbus op voorhand leeg te gieten; wat ik dus gelukkig niet had gedaan daar zou blijken dat we ze dit jaar later op het parcours zouden tegenkomen.

 

De laatste helling voor BV5 kondigt zich al snel aan met de Kanarieberg. Een slopende glooiende helling daar je nooit in een deftig tempo kan kruipen. We komen met de kleine molen boven en trekken dan vol door naar de vijfde bevoorrading.

Op deze bevoorrading neem ik even meer tijd om me klaar te stomen voor de "Finale". Extra drinken, extra eten, babbeltje slaan met Bj�rn Padot die ik toevallig tegenkom na onze snelle rit samen tijdens de E3,...

 

Bij het weer vertrekken is het eerste wat ik merk de zadelpijn die begint op te spelen. Maar eens aan de voet van de Kruisberg gaat het gelukkig beter. Ik rij naar boven met iets hogere snelheid dan gewoonlijk. Is het omdat de finale bezig is, ik weet het niet maar het doet deugd.

Wat volgt is de helling die bijna nooit op het roadbook staat vermeld: "De Hotond". In een compacte groep schuift deze ook onder de wielen. Boven hou ik in om me te sparen en rij traag richting Karnemelkbeekstraat.

In mijn hoofd speelt de tijd die ik moet halen op de Kwaremont enorm mee.

De Karnemelkbeekstraat zelf neem ik rustig (achteraf gezien wel sneller dan vorig jaar) en boven wacht de verrassing van de Dames van de Rode stier.

Bidon leeggieten en vullen met RedBull is de boodschap. Ik neem mijn tijd en als het gevoel goed genoeg is, trek ik mij op gang voor mijn geplande minitijdrit op de Oude Kwaremont.

 

Boven op de Ronsebaan kijk ik achterom en zie bij de uitkomst van de Kwaremont geen kat staan??? Ze gaan het parcours toch niet veranderd hebben zeker. Ik vlieg de nieuwe Kwaremont naar beneden en zet mij beneden in Berchem in een kleine versnelling.

Zeer rustig opbouwend rij ik richting voet van de kasseien. Ik merk wel dat daar plots meer fietsvolk op de kasseien denderd.

Na de finnisch hoor ik dat er een sterfgeval is geweest op de Kwaremont en dat het parcours dus 'net' terug open was op het moment dat ik daar aankwam en dus in de achterhoede verzijlde van de meute die moest wachten.

 

Vanaf het begin van de kasseien rij ik vol door. Op het middenblad van mijn trippel, met nog drie tanden over achteraan gesel ik de pedalen en roep constant 'Links' om mijn voorligers attent te maken op het feit dat ik ze langs die kant voorbij zal gaan. Dank natuurlijk aan zij dit dat dan ook perfect toelieten... ;)

Eens het centrum van Kwaremont schakel ik bij en strom door naar boven op de uitloper. Ik haal een tijd van 5:51, wat bijna een minuut beter is als vorig jaar, en ben super tevreden.

 

Door de euforie van dit stukje tijdrijden en het feit dat er nog maar 1 helling wacht trek ik door naar de Paterberg.

Ook hier super veel volk op de kasseien, maar we geraken zonder zorgen of opkomende krampen perfect boven.

Vlammen naar de finnish dan maar!! In een groepje beneden kom ik een Zweed uit Amerika (Ja, die bestaan blijkbaar ook ;) ) tegen die voor de eerste maal deelneemt. We raken aan de praat en tijdens het gesprek valt hem op dat de snelheid na 220km toch nog serieus de hoogte in gaat. Ik maak er hem attent op dat dat elk jaar het zelfde is: De laatste 13km veranderd in een koers met serieus hoge snelheden.

 

Op de brug over de schelde in Berchem, we rijden dan ongeveer 35km/u, spring ik weg uit het groepje samen met vier anderen. De "zwamerikaan" probeert mee te gaan maar zijn benen haperen.

We rijden in de laatste 10 kilometer van groep naar groep. In de laatste kilometers valt het een beetje stil en trek ik nog eens door. Even hang ik in niemandsland te trappen maar langzaam komen ze terug en nemen ze me bij de lurven.

Ik lach en laat ze begaan en rij in de grote groep richting aankomst. Genietend van "een 5e keer uitrijden" rij ik verder naar de Qubus om me daar om te kleden en samen met Koen, onze 'bezemwagen' en lift naar huis, te wachten op Kris.

Twee uur later rijdt Kris het complex aan de Qubus binnen. En daar kan ik maar 1 ding op zeggen: Sterk... Sterker...Sterkst!! Respect makker, om in die omstandigheden toch verder te zetten en dit huzarenstuk tot een goed einde te brengen.

 

Rest me enkel nog de mensen te vermelden die hier van belang zijn:

Eerst mijn schat en kindjes omdat ik dit mag doen...

Kris, voor de super rit en compagnie de eerste kilometers.

Koen en Broer van Kris voor het vervoer...

En mijn fanclub (pa en ma ;) )

 

Thx,

Pieter

 

De cijfertjes:

235.9 km

8u46 op de fiets / 10u09 onderweg

26.5 gemiddeld

1735Hm